Premièrereport: Aladdin de musical is een zeldzame hit
Het stond al 45 dagen in de agenda en ik verheugde me er al exact zo lang op. Vrijdagavond naar Tina, de musical en zondagmiddag gewoon stevig doorpakken naar de première van Aladdin. En dat allemaal in gezelschap van mijn testpanel: Daniëlle (mijn salesheldinvriendin), haar dochter Moya en twee van mijn meisjes Igoné en Belize. Want Tina, tja, dat moesten we van mij gewoon gezien hebben. Zoveel power, zoveel talent, zoveel levenslessen, en Aladdin is natuurlijk een familiemusical. Ik neem even de hoogtepunten met je door.
Stanley Burleson oftewel Geest
Oh Stanley, jij nam nog even drie extra happen zuurstof toen je dat podium oprende. Zoals normale stervelingen voedsel en water nodig hebben om te leven, kun jij niet bestaan zonder publiek. Ik zag dat elke porie van je lichaam zich volzoog met de aandacht. Want die kreeg je. Want je bent de aller-, aller-, allerbeste. Er is misschien maar één nadeel aan zoveel voordeel: je staat op zo’n eenzame hoogte dat de rest (het verschil tussen jou en de vader van prinses Jasmine bijvoorbeeld) een beetje bleekjes naast jou afsteekt. Aan de andere kant: ze hebben het beste voorbeeld om zich heen, dus trekken ze zich vast op aan jouw ervaring en talent.
Het decor
Ik wil gewoon wonen in het Circustheater. Het mystieke licht, de woestijn, het paleis, de marktplaats… Zelfs de grot waar Aladdin Geest ontmoet is een designerstuk. En. Het. Gaat. Maar. Door. Als je denkt dat het maximale is bereikt aan zang, outfit, bombast en kracht, dan spuit de regisseur nog een dot slagroom op de taart. En een kers erop, en een bergje marshmellows. Denk aan het gezegde ‘je ergens met een jantje-van-leiden van afmaken’, neem totaal het tegenovergestelde en je komt een klein beetje in de buurt van de werklust van de makers van Aladdin.
Het tapijt
Het vliegende tapijt is waar in de pauze over gefluisterd werd. Je zou echt niet zien hoe het zich voortbeweegt en iedereen wilde het geheim van het tapijt ontfutselen. Lang verhaal iets korter: het is ons niet gelukt. Het tapijt is een iets vollere versie dan die van de tekenfilm, maar dat is logisch, want al die techniek moet ergens in worden weggestopt. Maar luisteren naar ‘Een nieuw begin’ terwijl je Aladdin en Jasmine langs de maan en de sterrenhemel ziet vliegen, maakt je gewoon instant gelukkig.
Het publiek
Iedereen snakte naar een feestje en al was het zondagmiddag met kinderen, dat weerhield niemand ervan om smoking en vloerkussende rokken uit de walk-in closets te toveren. Het was een grote parade van zijde, tule, hakken en strikken. Wie er zoal waren? Irene Moors, Froukje de Both, Vivian Slingerland, Splinter Chabot, Nikkie Plessen, Natacha Harlequin, Mari van de Ven, Albert Verlinde en ga zo nog maar eventjes door.
En dan het toetje
Na het applaus, zo lang en zo hard dat mijn handpalmen ervan tintelden, werden we buiten opgewacht met dienbladen met Magnums (daar had ons testpanel enorm zin in) en kreeg elk duo ook nog een beeldig boeketje. In de mooiste toeringbus (van Beuk, die mensen mogen ook wel eens een complimentje krijgen) werden we vervoerd naar de parkeergarage waar we in de auto de hele terugreis tevreden en opgetild nagloeiden.
Wil je jouw familie (of jezelf) ook een middag gunnen die je niet zult vergeten? Hier kun je tickets bestellen.
Beeld credits: by Deen van Meer © Disney
