Real life: “Mijn vriend is vreemdgegaan en ik probeer hem te vergeven”

Lisa (23) heeft al ruim zeven jaar een relatie met Sam (23). Ze zaten bij elkaar op de middelbare school en studeren nu ook in dezelfde stad. Voor Lisa was hun relatie perfect, tot Sam opbiechtte dat hij is vreemdgegaan. Ze heeft besloten het nog een keer te proberen, maar merkt dat dit niet zo makkelijk gaat.

“Voor mij kwam het echt als donderslag bij heldere hemel. We gingen al zó lang met elkaar en ik was nog steeds ontzettend gelukkig en blij in onze relatie. Ik weet dat mensen zeggen dat na een tijdje dat verliefde gevoel weggaat, maar als ik daar nu over nadenk weet ik: dat was bij mij nog steeds heel erg aanwezig. Dat merkte ik wel toen Sam opbiechtte te zijn vreemdgegaan.

Vertrouwen was bij ons nooit een issue. Ik heb veel mannelijke vrienden en Sam vond dat nooit een probleem. Nou ben ik zelf ook een trouwe hond en het is niet eens bij me opgekomen om vreemd te gaan. Ik dacht dat hij er hetzelfde instond en ik heb eigenlijk nooit reden gehad om daaraan te twijfelen. Nu denk ik vaak: had ik achterdochtiger moeten zijn? Toch minder goed van vertrouwen?

Het meisje met wie hij is vreemdgegaan is een collega van hem. Of was, moet ik beter zeggen, want hij heeft ontslag genomen bij zijn werk nadat we onze relatie nog een kans gaven. Als bewijs aan mij dat hij echt spijt heeft, denk ik. Maar ja, het kwaad was natuurlijk al geschied.

Hij vond haar leuk, dat heeft hij eerlijk toegegeven. Twee keer zijn ze met elkaar naar bed geweest, maar daar ging veel appcontact en geflirt op de werkvloer aan vooraf. Misselijk word ik ervan als ik daaraan denk. Ik weet niet eens wat ik erger vind: het idee dat hij zo intiem is geweest met een ander, of het sneaky geapp terwijl hij met mij op de bank zat.

We wonen niet samen, maar dat dat zou gebeuren stond voor mij vast, en ik dacht voor hem ook. Maar nu weet ik het niet. Ik weet niets meer zeker. Volledig in shock was ik toen ik erachter kwam van hem en zijn collega. En het laffe vind ik nog wel dat hij onder druk is gezet door een gemeenschappelijke vriend om het mij te vertellen, die het heel toevallig via een vriendin van die collega heeft gehoord. Vaak denk ik; wat als dat niet was gebeurd? Had hij dan ooit het lef gehad om eerlijk te zijn?

We hebben elkaar toen twee weken niet gesproken of gezien; ik zei dat ik tijd nodig had. Maar ik was nog zó verliefd en kon en kan me nog steeds geen leven zonder hem voorstellen. En hij had onwijs veel spijt, zei hij. En ik geloof hem ook. Ik geloof echt dat hij dit niet kapot wilde maken en dat hij vindt dat hij een grote fout heeft gemaakt. Maar… en nu?

Ik heb hem nog een kans gegeven en gezegd dat ik wil proberen dit achter ons te laten. Maar dat is nu ruim een half jaar geleden en het lijkt me niet te lukken. Als ik seks met Sam heb, ben ik er met m’n hoofd niet bij. Dan denk ik alleen maar: dit deed hij ook met haar. Vond hij dat net zo fijn? Was ze beter dan ik? Slanker, mooier? Natuurlijk heb ik haar opgezocht op Instagram en ja, het is een leuke meid. Maar ik weet niet wat hem precies aantrok in haar. Mist hij iets bij mij wat hij wel bij haar vond? Hij zegt zelf van niet, maar ik heb moeite hem te geloven.

Sam zei dat als ik er weer voor wilde gaan, ik hem ook weer moest vertrouwen. Natuurlijk ging dat niet vanzelf, en nu doe ik maar alsof. Ik vertrouw hem absoluut niet. Nu is het gelukkig corona, dus kan hij toch geen kant op, maar wat als dat wel weer het geval is?

Met vriendinnen kan ik het er niet echt over hebben. Zij vinden dat ik het alsnog moet uitmaken en dat dat de enige oplossing is. Maar ik wíl het niet uitmaken. Ik wil hem niet kwijt en ben nog hartstikke verliefd. Ik wil een manier vinden waarop ik hem weer kan vertrouwen en vergeven, maar ik weet gewoon echt niet hoe.”

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Lisa en Sam aangepast.