Gedragen we ons net zoals onze ouders in relaties?

Soms schrik ik echt een beetje van mezelf, wanneer ik iets door het huis schreeuw naar mijn vriend, en ik één op één mijn eigen moeder hoor. ‘Misschien kan jij ook even een keertje iets doen.’ of: ‘Het zou fijn zijn als ik daar niet om hoef te vragen.’ Ik voel me op zulke momenten ineens alsof ik al honderd jaar getrouwd ben. Zouden we onbewust dingen overnemen die we thuis hebben gezien? Of is dit simpelweg ons karakter dat in de genen van de familie zit? En lijken we echt op onze ouders, als het aankomt op de liefde?

Hier weet relatietherapeute, klinisch seksuologe en psychologe Chloé De Bie meer over te vertellen. Op de vraag in hoeverre we dingen overnemen van onze ouders op liefdesgebied, zegt zij het volgende: ‘Ja en nee. Liefde is voor iedereen iets anders. Hoe wij liefde aanleren en wat de definitie daarvan is, wordt door iedereen anders ingevuld. Die dingen leer je al heel vroeg als kind aan, van je voorbeeldfunctie. Bij de meesten zijn dat de ouders, de verzorgingsfiguren.’ En die verzorgingsfiguren geven je naast eten en drinken, ook een ‘liefdesmap’ mee. ‘Die liefdesmap, dat is een idee. Zo iets waar jij bij denkt: dit is hoe liefde hoort te zijn. Je kan daartegen vechten, maar er gaat altijd een klein stemmetje in je hoofd zeggen: ‘Zo hoort het.’’

Volgens De Bie kunnen we hier op twee manieren mee omgaan: ‘Sommigen gaan zich verzetten tegen het idee van hun liefdes map en denken: nee, ik heb daar echt een probleem mee. Het kan niet zijn dat dit is hoe liefde moet zijn. Die mensen gaan vervolgens alles doen om níet in het patroon van hun ouders terecht te komen. Maar dat heeft vaak een averechts effect. Wie zich zodanig gaat verzetten, komt vaak in exact dezelfde situatie uit.’

Maar wat nou als je juist wél op je ouders wil lijken? Werkt dat dan ook averechts? ‘Er bestaat natuurlijk ook een ander scenario, eentje waarbij je wel gewoon dingen meeneemt die je leuk vindt en die je graag zelf wilt toepassen op je leven. Bijvoorbeeld: jouw ouders gingen bij iedere special gelegenheid uit eten, dus jij verwacht dit ook te doen met je partner. We gaan ons spiegelen aan wat we gezien hebben thuis,’ legt De Bie uit.

Last but not least: kunnen we dit patroon veranderen? Volgens De Bie kunnen we eraan werken om aan dat patroon te ontsnappen, maar dat is meestal met een therapeut en dat neemt wel wat tijd in beslag. Nou, ik geloof dat ik hieruit de conclusie trek dat ik het persoonlijk geen ramp vind dat ik dingen overneem van mijn ouders. Ik ga me er dus gewoon bij neerleggen. Ze zijn tenslotte al meer dan 25 jaar getrouwd en dat is een goed teken, toch?

Bron: Flair.be