De paradox des levens. Als iets niet kan, dan wil je het ineens. En als iets moet, dan wil je het liever niet. Veel thuis zitten heeft zijn voordelen, maar deze week kwamen de muren wel even op me af. Dat dagelijkse rondje lopen in mijn buurt heb ik nou ook wel gezien en dus besloten we in Casa die Kiekster & Sendster (oké, ik heb mijn huis niet serieus zo genoemd net) dat het tijd was voor Vitamin Sea. Even een frisse neus grijpen op het strand. Even het geluid van de golven en verder niets. Regenlaarzen aan, dikke trui over de knar en gewoon lopen op het strand. Het is bizar wat er in je hoofd gebeurt op het moment dat je de zee ziet. Je hartslag schiet omlaag. Je voelt je één met Mama Natuur en kan even niet stressen. Mocht je last hebben van het mweh-gevoel en krijg je jezelf niet meer chill? Trust me: het strand biedt altijd rust.

Zucht…