Uitgelegd: dit is dat gevoel van vallen als je bijna slaapt

Volgens mij kent serieus íedereen dit gevoel wel. Inmiddels heb ik het niet heel vaak meer, bedenk ik me net, maar vroeger enorm vaak. Ik vond het ook supergaar als ik dan bij iemand logeerde. Want ik had het ook wel eens midden in een gesprek. Of nou ja, ik dacht dat ik een redelijk goed gesprek voerde, maar in werkelijkheid was je al een beetje half slapend, ijlend aan het kletsen. En ineens: BAM, wakker. Je zit nog net niet recht overeind. Vroeger zei ik er dan ook altijd bij: ‘Ik dacht dat ik viel.’ Alsof het dan gelijk logisch was dat ik vanuit het niets een mega stuiptrekking kreeg.

Dat gevoel is helemaal niet gek en ook helemaal niet raar. Dat weten we inmiddels wel, maar de grote vraag is vooral: wat veroorzaakt het?

Ooit las ik op internet dat je ziel je lichaam verlaat als je slaapt, en als je dan ergens door gestoord wordt, je ziel er weer terug in valt. Dat zou dan dat gevoel verklaren: je ziel wordt verstoord en knalt weer in je lichaam terug. Mooie verklaring hoor, daar niet van, maar ik was toch op zoek naar iets… Meer feitelijk onderbouwd?

En dus ben ik op onderzoek uitgegaan en kwam ik er al snel achter dat dit een hypnagogeschok heet, ook wel slaapstuip genoemd. Dan het volgende punt: het is dus niet helemaal duidelijk wat het veroorzaakt. Maar (gelukkig, er is een maar) zijn er wel een aantal sterke theorieën die het zouden kunnen verklaren. Ik kan je alvast vertellen: mijn theorie van de ziel staat er niet bij.

De meest aannemelijke theorie, dat wil zeggen: velen gaan er vanuit dat het hiermee te maken heeft, is dat je nog in de REM-slaap zit. Gedeeltelijk dan, want je hersendelen vallen één voor één in slaap. Soms is er dan een soort van miscommunicatie, waardoor de delen die je spieren aansturen al slapen, maar die er nog wel voor zorgen dat je waarnemingen wakker zijn. Kortsluiting alom, want daardoor kunnen je hersenen denken dat je valt en spant je lichaam zich in een reflex in één keer helemaal aan.

Het zou dus kunnen dat het voelt alsof je valt omdat je hersenen ook echt dénken dat je valt. Daarnaast zou het ook kunnen komen door een bepaalde stress of angst: het schijnt namelijk zo te zijn dat het vaker voorkomt wanneer je heel moe bent of niet comfortabel ligt.

Nu had ik vroeger bijzonder weinig last van stress, maar moe was ik wel na een filmmarathon en tijdens logeerpartijtjes waarbij we om twaalf uur mochten gaan slapen (súperlaat was dat natuurlijk). Maar goed, het belangrijkste is dus: het is totaal ongevaarlijk. Pfoe.