Vrouwen vertellen: “mijn liefde is niet de ware, maar toch blijf ik”

Al vaker tip ik de website/app Reddit, en je voelt ‘m al aankomen: ik ga het weer aanraden. Ik kan serieus urenlang me vermaken op de subreddit Unresolved Mysteries (echt een must read voor true crime-liefhebbers), maar als ik wat luchtiger vermaak wil ga ik voor AskReddit. Nou ja, vaak is het luchtig — je kan natuurlijk zelf kiezen welke topics je opent. Het idee achter AskReddit is simpel: een gebruiker stelt een vraag (zonder context of uitleg erbij) en je kan daarop antwoorden. Dat geeft hele leuke en grappige topics, maar ook serieuzere en herkenbare dingen komen aan de orde.

Vorige week kwam ik er eentje tegen die ik zelf heel interessant vond. Omdat ik het veel om me heen zie dat het gebeurt, en me dan vaak precies dit afvraag. Waarom blijft iemand bij zijn of haar partner als je weet dat het niet de ware is? Zelf zou ik nooit settelen voor een zesje, maar altijd willen gaan voor die negen (of natuurlijk de tien). De vraag was: “Women who settled for someone that you knew wasn’t the one but was otherwise a good person, how is it going?”

Met 719 opmerkingen (wat nog relatief weinig is voor een AskReddit topic, trouwens) zaten er heel veel interessante dingen tussen. De opvallendste, mooiste of raarste heb ik even voor je op een rijtje gezet.

“Best oké, het gaat nu zes jaar met ups en downs. Hij maakte lange dagen met werk en ik hou van alleen zijn. Het is moeilijker wanneer zijn kinderen er zijn aangezien ik geen kinderwens heb, maar ik ben beter in organiseren dan hij is, dus ik neem sowieso minder een oppasrol aan. Ik hoop dat de wereld snel weer een beetje opengaat, want één van de dingen die we het leukst vinden om te doen is een romantische get-away. Ik hou van hem, maar ik ben niet verliefd op hem. Maar voor mij is dat genoeg, aangezien hij één van de drie mannen is waar ik ooit in geïnteresseerd ben geweest. Ik heb (en nooit gehad) nooit een oogje op iemand. Ik denk dat ik een beetje aseksueel ben. Oh, en het is nog beter nu we een huurhuis hebben in plaats van een flat en ik heb katten genomen.”

“Inmiddels 28 jaar getrouwd. We hebben ups en downs gehad, maar om eerlijk te zijn wás hij wel altijd de ware, ik wist het destijds gewoon niet. Soms is ‘de ware’ een ideaal gebaseerd op kinderlijke prioriteiten, maar door volwassenheid realiseer je je dat sommige van die kwaliteiten niet zo belangrijker meer zijn. Mijn man is mijn beste vriend, maar of je nou ‘de ware’ trouwt of iemand anders, een goede relatie is hard werken en geven en nemen. We zijn door heel veel heen gegaan samen, en we zijn daardoor dichter naar elkaar gegroeid. We zijn een team.”

“Het werd heel naar. In zo’n soort relatie blijven voelde voor mij alsof ik een stukje van mezelf opgaf. Het is inderdaad volwassen om compromissen te sluiten, maar dat moet je doen voor de juiste redenen en voor de juiste persoon voor jou. Als jouw waarheid is om je veilig te voelen, als dat altijd het belangrijkste ding is, then go for it. Persoonlijk voelde het voor mij als een leegte, iets dat mist… Ik voelde me uiterst eenzaam en we zijn uit elkaar gegaan.”

“We zijn gescheiden. Nu ben ik met iemand aan het daten waar ik zeker van ben, ik wist echt niet dat ik ooit zo gelukkig kon zijn als nu.”

“Nu vijf jaar getrouwd en 16 jaar samen. Het is niet altijd makkelijk. We zitten momenteel in een rough spot en het is makkelijk om na elk probleem te denken: ‘k wist wel dat ik nooit bij hem had moeten blijven. Soms vraag ik me af of ik bang ben. Maar er zijn veel momenten wanneer het idee van de geschiedenis die je met iemand hebt, en een maatje hebben, heel geruststellend is. Het voorbeeld van huwelijk waar ik mee ben opgegroeid is om vriendschappelijke huisgenoten te zijn. Romantiek en liefde was er niet. Doordat mijn moeder me continu veroordeelde geloofde ik dat ik niet geschikt was voor iemand om op die manier lief te hebben. Mijn man adoreert me en is een goed persoon, maar hij vervult me niet op intellectueel vlak, is emotioneel onvolwassen en we zitten op totaal verschillende planeten op seksueel gebied en verlangen. Het is een strijd, maar het is geen nachtmerrie.”

“Over een paar maanden zijn we zes jaar samen. Hij is de aardigste persoon die ik ken en hij heeft me altijd met respect behandeld. Hij is de definitie van een goede man. En — ik. kan niet uitleggen hoe ik dit weet — maar vanuit de grond van mijn hart weet ik dat hij me nooit, maar dan ook nooit, pijn zal doen. En veiligheid is wat ik nodig heb. Vuurwerk heb ik nooit gevoeld met hem, maar de jongen waar ik dat wél voor voelde (waarvan ik dacht dat hij ‘de ware’ was) is emotioneel onvolwassen, en ik weet zeker dat hij me nooit zoveel zou respecteren. Hij was ook het type man die al zijn exen beschreef als ‘gestoord’, dus dat zette me ook wel aan het denken…”

“Het is beter geworden door eraan te werken. Hij is een goede man, en ik hou van hem maar ik ben nooit verliefd op hem geworden. Toen we elkaar ontmoetten wilde ik dat ook niet en had ik dat ook niet nodig. Ik had veiligheid en stabiliteit nodig. Nu we zijn gesetteld in een leven samen heb ik de eigenschappen die hij heeft gaan waarderen, en wanneer ik de drang krijg om voor iets met meer spanning te gaan vind ik dat op andere manier. Ik ben nog steeds een heel zelfstandig persoon, dus als ik aan mijn hobby’s wil werken, of iets nieuws wil proberen, doe ik dat (binnen de redelijkheid). Covid en deze periode van kleine kinderen hebben is wel een stuk uitdagender geworden, maar ik doe mijn best. Tegenwoordig werken we eraan om onze communicatie beter te maken, en nu dat beide kinderen goed slapen hebben we ook elkaar weer gevonden in de slaapkamer, wat echt een game changer is. Onze volgende stap is om weer een beetje regelmatige date nights te hebben. Ik denk dat het werkt tussen ons omdat we elkaar goed aanvullen, en we willen allebei dat dit huwelijk gaat slagen. Tot nu toe werkt het — we vieren volgende maand ons vijfjarig samenzijn en we hebben twee kinderen en twee katten.” 

“Ik geloof niet in ‘de ware’ dus ben ik getrouwd met een man die een geweldig persoon is. Ik spendeer mijn tijd om te werken aan ons partnerschap met een hele pragmatische blik.”

“Gescheiden na 25 jaar. We waren niet verschrikkelijk samen maar ik kon het gewoon niet aan om zo’n beige en half leven te leiden. Eerlijk gezegd voelde het alsof ik gewoon aan het wachten was om dood te gaan. Ik ging weg en hield ervan om op mezelf te wonen. Bijna op de dag zelf dat ik wegging voelde ik mezelf alweer tot leven komen. Het duurde een tijdje. Als je je kan voorstellen hoe het is: alsof het gevoel in je arm weer terugkomt nadat je er te lang op hebt gelegen en hij gevoelloos is geworden. Het kan pijnlijk zijn, en raar, maar opluchtend. Het is precies dat, maar dan in je hele lichaam. Uiteindelijk ontmoette ik ‘de ware’ en het is alsof ik voor het eerst kleurentelevisie zie na een leven lang zwart-wit te hebben gekeken. Misschien waardeer ik dit nu meer omdat ik beide kanten heb meegemaakt.”

“Het is verdrietig en saai, maar veilig. Ik mis ‘de ware’ soms wel, maar met hem ben ik gewoon vrienden en het zou nooit meer kunnen worden dan dat. Het is dit of totale eenzaamheid dus in ieder geval heb ik gezelschap, seks en iemand die daadwerkelijk van me houdt. Natuurlijk zou ik m’n rechterarm geven om mijn ware liefde te vinden, maar dat is niet het geval geweest.”