Waarom je je volgende reis naar Valencia wilt maken

Het is een luxeprobleem waar ik zoveel vriendinnen over hoor zuchten. Natuurlijk durven we het bijna niet hardop te zeggen en natúúrlijk weten we dat we voor grotere uitdagingen staan, maar echt: de vrijheid in de vorm reizen wordt gemist.

Meer dan ooit blader ik National Geographic door, zoek op reishashtags en scrol naar beneden op Instagram om oude kiekjes van ‘die ene leuke trip’ op te zoeken. Terugkijken naar de tijd waarin alles nog normaal was voelt vreemd genoeg troostend. En toen zag ik ineens kiekjes uit Valencia. Mezelf crossend op een fietsje, helemaal happy. En dan ineens denk je: potver, ik mis Valencia! Het is echt een van de meest relaxte, groene steden die ik ken.

Ongedwongen. Gezellig. Veilig. Jong. Gezond: een kleine greep termen waar ik aan denk bij Valencia. Het is aan de ene kant een hele bruisende stad die leeft en waar je de lekkerste tapasbarretjes op kunt zoeken, maar tegelijkertijd is het allemaal niet zo hysterisch en zakkenrolgevoelig als de meeste toeristische steden. Valencia kent geen échte wereldbekende grote highlights waar toeristen naartoe sprinten met hun selfiesticks. Misschien is dat wel het allerfijnste aan de stad: alles kan, alles mag, je ‘moet’ niets.

Toch heeft de stad genoeg bijzondere plekken. De Ciutat de les Arts i les Ciències bijvoorbeeld. Ken je vast van je foto’s. Het is een soort futuristisch megacomplex dat totáál haaks staat op de rest van de architectuur, maar daarom juist zo leuk. Ik zie me nog tegen een boom aan zitten in de Jardín del Turia. De New Yorkers hebben Central Park, de Valencianen hebben de negen kilometer lange Jardín del Turia als kers op de taart. Zo’n typisch park waar iedereen chillt, fietst, hardloopt, picknickt; you name it.

Daarna even door naar het strand (Valencia heeft drie stranden) en ’s avonds eindigen op het terras met een grote pan paella. Oh, en talking about food: mocht je ooit die kant op gaan, ga dan eten bij Casa Montaña. Het is gelegen aan de Calle José Benlliure. Authentieke gerechten eten tussen de locals gegarandeerd. Oh enne, die gemarineerde inktvisjes en de gevulde paprika’s met tonijn? Heaven. On. Earth.

Oké Kiek, wauw, note to self: ben je nu met terugwerkende kracht aan het genieten van een vakantie? HAHA. De schaamte voorbij. Of trouwens, misschien is het wel gewoon voorpret. Zodra het weer kan: vamos a Valencia, chicas.