Zullen we het even hebben over Kelly de Vries

Want daar was ze. Met een ‘bang’, kan ik wel zeggen. Ik had weleens iets over haar gelezen, ze begon een stichting in Ghana waar haar vader ambassadeur van was. Ik bekeek haar naam en bedacht het leven en het leed daarachter toen ik haar onder de paginagrote rouwadvertentie zag staan. Horen praten had ik haar nooit. Tot gisteravond.

2021 moest het jaar van Tanja Groen worden, het verdwenen achttienjarige meisje dat naar haar kamertje fietste en nooit meer terugkwam. Fiets verdwenen, geen spoor. Alsof ze was weggetoverd. Peter R. de Vries formeerde stichting De Gouden Tip in een ultieme poging Tanja thuis te krijgen. Op welke manier dan ook.Het was het onderwerp van zijn eerste tweet van dit jaar. En uiteindelijk ook van zijn laatste tweet ooit. Tanja.

Peter R. is niet meer. Dat sloeg een groot gat. Niet alleen bij Kelly, maar ook bij zovelen om hem heen. Mensen die hij bijstond. Voor wie hij op de barricades sprong tussen recht en onrecht. Alles om een gelijkwaardige en rechtvaardige maatschappij na te streven. Toen Kelly aan het bed van haar vader stond en wist dat hij ‘niet bij ons terug zou komen’ had ze zijn hand gepakt, hem gezegd dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Dat het goed zou komen met de stichting. Daarom nam zij zijn taak gisteren officieel over.

‘Ik ben niet mijn vader, maar ik lijk wel op hem. Veel mensen weten dat hij een tatoeage had op zijn been met de tekst ‘On bended knee is no way to be free’ met daarbij de naam van mijn broer. Wat weinig mensen weten is dat op zijn andere been ook een tatoeage stond. Met mijn naam erbij. En die tatoeage luidt: ‘Someone who is just like you’. Ik zet zijn zoektocht voort, ik heb zijn DNA.’

Aan het eind van haar betoog brak ze. ‘Mijn vader had hier vandaag moeten staan.’ Maar ze rechtte zich, keek recht in de camera en riep iedereen op om die gouden tip te geven. ‘Wij keren dat miljoen graag uit. Liefst vandaag nog. Voor die ene gouden tip die leidt tot de terugkeer van Tanja.’ En toen sloot ze af. ‘Je hebt nooit een alibi om te zwijgen.’

Peter R. de Vries heeft een hoop goed gedaan in zijn leven. Ons een dochter als deze nalaten staat hoog, heel hoog op die lijst.