Dat afleverpunt aan de andere kant van de stad

Sinds corona bestel ik elke dag wel iets online. Gemak dient de mens, nietwaar? Van hondenbrokken tot wenkbrauwpotlood en alles daartussen. Eén druk op de knop en even het oog van je camera langs de QR-code scannen en je bent er. Dacht je. Want dan is het pakket er nog niet. Los van de zeventien e-mails die vervolgens je mailbox oprekken (bevestiging van je bestelling, zeven statusupdates van je bestelling en een enquête over je bestelling) moet je dat pakket nog ín je huis zien te krijgen.

Nu ben ik gezegend met Victor, mijn PostNL-bezorger, met wie ik een geheim verstopplekje heb afgesproken en die daar vervolgens melding van maakt met een (handgeschreven!) briefje. Hij ondertekent het inmiddels met ‘Vic’.

Maar die hemelse behandeling geldt niet voor DPD, UPS en DHL. Zij laten me werkelijk alle hoeken van Haarlem zien. Angstzweet geeft al kopjes als ik het ‘We hebben elkaar gemist’-kaartje in de brievenbus zie liggen. Dat betekent vaak weinig goeds. Zo stond ik gisteren in een naar hasj ruikend naaiatelier waarbij ik zelf tussen de stapel pakketten moest graaien naar iets dat mijn naam droeg. Soms zag ik namen op etiketten van mensen die ik kende. Het voelde alsof ik in hun lingeriela aan het graaien was. Te intiem, kortom. Tijdens corona ontwikkelde ik een lichte sportverslaving waarbij mijn heupen misschien niet uitdijen, maar mijn collectie sportspeeltjes wel. Zo kocht ik een vijf kilo wegende ring (geen idee nog wat ik daar mee moet, maar er zal vast een YouTube-filmpje over gemaakt zijn) en sliders waarmee ik straks zo in een soepel spagaatje glijd. Vandaag besteld, morgen in huis, zo lonkte de Bijenkorf. Maar ik was even de hond uitlaten en nu liggen die verdraaide sliders bij de Hema in Schalkwijk. Dat is niet alleen vijftien minuten fietsen vanaf mijn huis, het is ook nog eens diep in een winkelcentrum dat ik dan door moet wandelen.

Ik denk dat ik maar weer terugga naar het ouderwetse winkelen. Gewoon op het fietsje naar de bewuste winkel. Beter voor het milieu, voor de lokale ondernemers en voor mijn humeur, dat ook.