Editor’s Diary

Ik betreur mensen die de maandag vrezen. Voor mij is staat de maandag voor gezelligheid. Het begint al met de appgroep ‘Lunch @ the office’, waar iedereen een vinkje in zet die al dan niet aanwezig is en ik verheug me ’s ochtends al op de salade die onze Lianne zal maken. En op de outfits van Lil, de groeiende buik van Lotte, de sleezy details rond de scheiding van Amber Heard en Johnny Depp die Wieke tot achter de komma volgt, mijn telefoontje met Daan dat duurt tot we elkaar live zien als ik mijn auto en zij haar fiets voor de deur parkeert, de stukken van Ella waar ik altijd hardop om moet lachen en ga zo maar door. Afijn, gezelligheid kortom. En dat heet dan werken.

Om half drie spring ik de auto in zodat ik mijn kleinste meisje kan ophalen om naar paardrijden te gaan. Dat is dan weer het voordeel van eigen baas zijn en een flexibel beroep hebben. Vanavond klap ik die laptop weer open voor een gezellig stuk.

Dinsdag is sinds corona een thuiswerkdag en aan het einde van de middag koers ik richting Laren. Bij Leco ontmoette ik Aaltje van Zweden, de vrouw van de beroemde dirigent. Ook zij heeft een kind met een beperking en in dat opzicht is zij mijn spirit animal. Van de nood een deugd maken, van kwetsbaarheid naar kracht. Ze schreef erover en creëerde het Papageno Huis, een prachtige plek waar mensen met een beperking ‘op kamers’ gaan wonen. Nu schreef ze een boek over kinderen met een handicap tijdens de Tweede Wereldoorlog: beeldschoon. Omdat het én Aaltje én een presentatie in het Papageno Huis betrof, stond deze presentatie met watervaste stift in de agenda. In een volle zaal duwde ik tranen weg. Om Aaltjes woorden. Om de plek die zoveel veiligheid biedt aan mensen die dat lastiger voor zichzelf kunnen regelen en ook om het idee dat onze Flo misschien ooit ook wel hier ‘op kamers’ zal kunnen gaan.

De vader van Jaap van Zweden, 94 jaar, danste met zijn vingers over de piano terwijl een violist hem begeleidde. Och, wat was het mooi.

Woensdag is barre-dag. Alhoewel, ochtend. Ik heb in Haarlem een studio gevonden waar ik sporten weer echt fijn vind. Reformer Pilates, TRX, maar vooral de barre-trainingen brengen me were terug naar dertig jaar geleden toen ballet mijn alles was. Ik vond daar de beste instructrice ooit, Olga Isabelle, die het zowaar met mij aandurft om het stramme lijf in de spagaatpositie te krijgen. Ik krijg elke week vers huiswerk en niet alleen ben ik zelf best verrast door het resultaat, ik ben ook echt stretch-verslaafd geworden. Heerlijk vind ik het.

Donderdag mag ik met Iggy mee op schoolreisje. De snoepzak (iets meer dan de toegestane 100 gram, maar ach) ligt klaar en de vuistjes zijn gebald van opwinding. Of ik wel bij haar kom zitten in de bus, wil ze weten. Zolang ze dat nog wil grijp ik mijn kans. Het Archeon is leerzaam en leuk en als het piest van de regen en we troost zoeken in een lemen hut, vertelt een klasgenootje zomaar een spannend verhaal om de verveling te verdrijven. Geen telefoontjes, geen tv, gewoon het geluid van de regen, een broeierige warmte en een kring vol kinderen die luisteren. Ik vergeet dit niet gauw.

’s Avonds mag ik weer even dansen. Mijn lief is een dagje naar Italië voor werk dus het is Ladies Night. We kijken Anne with an E, drinken sterrenmuntthee en ik krijg een glas wijn. Er wordt een matras onze slaapkamer ingeschoven en we slapen allemaal bij elkaar. Als ik om zes uur wakker word, blijf ik gewoon een kwartier naar ze kijken.

En nu is het alweer vrijdag. De dag begint met Flo (personeelstekort in de zorg dus ze blijft lekker bij mij), de laptop open en een stapel pakjes dat geretourneerd moet worden. Straks komt onze supernanny Stella en ga ik op pad. Langs Roya voor de beste wenkbrauwen (als je die van mij uit de jaren negentig terug kunt toveren ben je een tovenaar) en daarna naar Amsterdam waar ik een sollicitatiegesprek heb met iemand voor een nieuw project dat we binnenkort lanceren. Heel spannend. Ik gok dat ik daar nog even ga zitten schrijven en dan het weekend inluid bij een vriendin wier man zijn vijftigste viert. Ja, in die fase zit ik nu. En dan wacht het weekend. Heerlijk niet vastomlijnd. Maar er staan drankjes, gezelligheid en spontane borrels op mijn weekendbingokaart dus het komt wel goed, denk ik. Ik wens je alle heerlijkheid en we lezen elkaar volgende week,

May