Editor’s Diary

Mijn weekend was nogal pregnant proof: op zaterdag stond die langverwachte cursus gepland bij Mom & co en zondag een fotoshoot met vriendin Joyce. Aan het begin van mijn zwangerschap stond ik voor beide niet echt te popelen, nu bijna richting het einde vond ik het stiekem toch wel een heel goed idee. Die cursus was er trouwens niet één waarbij mijn vriend achter mij op een yogamat moest zitten en samen gingen we puffend de dag door. Verder bestond-ie uit lekkere hapjes, drankjes waarbij alle fases in een bevalling interactief werden besproken, maar ook kregen we tips over verschillende houdingen, drukpunten en massages die je kan toepassen tijdens het moment suprême. We kregen een realistisch beeld van een verloskundige die al jaren in het vak zit. Zondag was de fotoshoot bij mij thuis; gewoon relaxed en geen poespas. We waren eigenlijk meer aan het kletsen dan dat ik echt geposeerd voor de camera ging staan, en daar ben ik heel blij om, want vaak krijg je dan toch de leukste beelden.

Maandag gingen we weer ouderwets richting de redactie, dacht ik. Tot ik de redactie op kwam en het verdacht stil was. Iedereen had zich namelijk muisstil in de keuken verzameld achter een te leuke aangeklede tafel met ballonnen, confetti, kaarsjes en lekkere zoete hapjes (gepimpt door May): SURPRISE! Totaal onverwachts hadden ze een babyshower voor mij georganiseerd. Naast een te mooi gezamenlijk cadeau (duizend maal dank) had May nog een extra cadeautje, helemaal vanuit Amerika over laten vliegen: het boekje ‘Urban Babies Wear Black’. Mijn aankondiging van mijn zwangerschap had ik namelijk door middel van een video gemaakt en daarin houd ik een zwart klein rompertje vast, dus dit boekje past écht helemaal bij mij.

Pakketjes worden hier standaard aan het einde van de dag pas geleverd, dus hoe blij ik ook kan zijn als die langverwachte bestelling vandaag eindelijk binnen kan komen, ik moet alsnog de hele dag geduldig wachten. Dinsdag was het echter al raak in de ochtend: GLS stond vroeg voor de deur terwijl ik niks had besteld. Het Nederlandse merk UNIIN had een superzacht, zwart fluwelen draagzak met een subtiel goud glittertje opgestuurd om te vieren dat ik zwanger ben. Er zit zelfs een bijbehorend tasje bij dat je aan de band kan vast maken zodat je geen extra handtas voor je pasje, mobiel en lipgloss mee hoeft te nemen. Best wel handig, toch? En het maakt mijn vaak zwarte outfit echt even gezelliger, vooral tijdens de feestdagen die er over een tijdje weer aan staan te komen is deze draagzak toch echt een eyecatcher?

Woensdag was een warme (temperatuur binnen: 27 graden) thuiswerkdag en als je mij ergens ongelukkig mee maakt is het met deze hitte. De vader van mijn vriend kwam de laatste hand leggen aan de babykamer en in de middag gingen wij het bevalplan bespreken bij de verloskundige. Heel goed dat dit gebeurt hoor, echt, maar van mij hoeft dit niet per se. Of laten we het misschien anders noemen, een plan klinkt namelijk zo definitief: bevalverwachtingen it is. Wat ik verwacht? Pijn, maar wel pijn die uiteindelijk over gaat en je dan een baby in je armen hebt. Het liefst beval ik in het OLVG Oost (waar ik ook geboren ben), maar verder sta ik open voor alles wat op dat moment het beste voelt en is voor mij en de kleine. Nu ben ik trouwens heel benieuwd naar de verwachtingen en tips van de zwangere lezers onder jullie; stuur je mij een mailtje?

Donderdagmiddag stond om één  uur een sportklasje gepland bij K/C Move op de Rozengracht. Daar was ook de lancering van de Elvie Trainer: een apparaatje in de vorm van een soort ei. Sinds ik de documentaire van Eva Jinek op Videoland heb gezien en bij een aflevering het ‘bekkenbodemspierprobleem’ werd besproken is er voor mij een belletje gaan rinkelen. Ik wist hier eigenlijk zó weinig vanaf en wat blijkt: één op de drie (!) vrouwen heeft dus last van onder andere incontinentie (urineverlies) doordat de bekkenbodemspier niet goed hersteld is na een bevalling. Ook als je geen kinderen hebt gekregen kun je hier vanaf ongeveer je 45ste alsnog mee te maken krijgen. In Nederland doen we hier (nog) heel weinig aan, in België krijg je standaard na de bevalling zes sessies bij een bekkenbodemtherapeut om het gebied down under te trainen. De Elvie Trainer is ontwikkeld door een hele groep specialisten en heeft al meer dan twaalf awards gewonnen. Wat het doet? Je brengt het ei in je vagina, koppelt het aan een persoonlijke app en door middel van zestien verschillende trainingen in vier verschillende niveaus train je die spier die eigenlijk zo onbekend is. Hij meet dus ook (wat uniek is) hoe krachtige je spier is en vanuit daar wordt bepaald op welk niveau je zit. Dit doe je zo’n vijf minuten, drie dagen per week. Het hoeft dus eigenlijk niet heel ingewikkeld te zijn, maar er hangt jammer genoeg wel een taboe rondom dit onderwerp en dat is zo zonde. Het hoéft namelijk helemaal geen probleem te zijn of een dagelijkse last, maar met de juiste hulp, begeleiding en eventueel trainingen kun je er vanaf komen of het zelfs voor zijn.

Het is alweer vrijdag. Nog één dag en dan staat de PilotStudio party gepland met een té leuk programma, maar daar lees je volgende week meer over. Vandaag is namelijk ook de laatste dag van onze vormgeving Stagaire Britte, wat natuurlijk altijd een heel jammer moment is, afscheid nemen, maar het hoort er helaas bij. Haar plekje komt dus vrij en we zien natuurlijk graag weer iemand aan het bureau. Dus vind jij vormgeving het allerleukste wat er is, klik dan snel hier en hopelijk zie ik je na mijn verlof in november.