Even klagen: Valentijnsdag
Valentijnsdag: de dag die allesbehalve romantisch is. Over een paar weken is het alweer zover. Geheel geforceerd ‘vieren’ we op deze dag de liefde, maar waarom doen we dit eigenlijk? Iedere dag hoort toch gewoon vol met liefde te zijn? Alles wat niet spontaan is, is in mijn optiek dan ook niet romantisch. Bloemen krijgen vind ik het leukste dat er is, maar ik hoef ze niet zo nodig op Valentijnsdag te ontvangen, want dat voelt nogal als een verplicht nummertje. Oké, ik wil ze ook op Valentijnsdag ontvangen, maar iedere andere dag van het jaar vind ik toch specialer.
Bedrijven maken daarbij maar al te graag gebruik van deze dag. Vroeger stuurden we vooral anonieme kaarten naar elkaar, maar tegenwoordig draait het steeds meer om cadeaus. Van speciale pakketten met parfum tot aan sieraden en hotelaanbiedingen: je wordt ermee doodgegooid en daardoor kun je onmogelijk met lege handen thuis komen. Hierdoor bezorgt Valentijnsdag de mensen een hoop stress, want er wordt wel degelijk iets van je verwacht. We kunnen er simpelweg niet omheen: Valentijnsdag is de meest commerciële dag van het jaar.
En is deze dag van oorsprong eigenlijk wel zo romantisch? Ook dat is niet eens honderd procent zeker. Door de eeuwen heen zijn er namelijk verschillende mythen ontstaan over de oorsprong van Valentijnsdag. Er gaan dus meerdere theorieën rond over deze viering, maar de meest genoemde is het verhaal over Sint Valentijn: een christelijke priester uit Rome, die leefde in de derde eeuw na Christus. Volgens bronnen bestond er in die tijd een keizerlijke wet die het soldaten verbood om te trouwen. Men geloofde namelijk dat vrijgezellen eerder bereid waren te sterven op het slagveld. Valentijn zou echter in het geheim toch soldaten hebben gehuwd, omdat hij van mening was dat liefde alles overwon. Toen keizer Claudius II (die was op dat moment aan de macht) dit ontdekte, liet hij Valentijn op 14 februari 270 onthoofden en zo werd Valentijn benoemd tot ‘martelaar’ voor de liefde.
Dit klinkt natuurlijk allemaal erg heldhaftig en romantisch, maar de kans dat dit verhaal er later bij verzonnen is, is vrij groot. Het enige biografische feit dat namelijk te vinden is over deze Valentijn is zijn sterfdatum. Niet echt een waterdicht verhaal dus. Persoonlijk denk ik dat er vooral geprobeerd is om een link te vinden tussen één of andere historische Sint Valentijn en onze huidige liefdestraditie op 14 februari.
Ondanks alle mooie verhalen bestaat er ook de keiharde theorie dat Valentijnsdag pas een feestdag werd op het moment dat slimme winkeliers zich ermee gingen bemoeien. Nou, bij deze theorie sluit ik mij natuurlijk volledig aan. Vanuit Amerika is deze commerciële versie van Valentijnsdag halverwege de twintigste eeuw overgewaaid naar Europa. De dag zoals we die nu kennen, waarbij we verplicht onze geliefde in het zonnetje moeten zetten door middel van cadeaus. En heb je geen geliefde? Dan is het al helemaal een vreselijke dag. Het wordt namelijk als ontzettend pijnlijk gezien wanneer je geen ‘Valentijn’ hebt, althans, zo heb ik dat ervaren in mijn single jaren. Goed, je begrijpt dus wel dat ik Valentijnsdag grote onzin vind. Deze viering draait gewoonweg niet écht om de liefde.
