Even klagen over de Birò
De dinsdag is aangebroken dus dat lijkt me het perfecte moment voor een dilemma. Graag wil ik het vandaag even hebben over iets dat in mijn optiek nóg erger is dan de elektrische bakfiets. Gaat er al een belletje rinkelen? Ik heb het natuurlijk over de Birò, oftewel de flitsende versie van het gehandicaptenvoertuig, waar je voor zo’n 15.000 euro trotse eigenaar van kan worden.
Nog even een verdere uitleg over dit luxe karretje. De Birò is dus een scootmobiel (mag een maximale snelheid 45 kilometer per uur) en heeft het uiterlijk van een kruising tussen een golfkar en een Canta. Daar waar de Canta ooit bedoeld was als voertuig voor mindervaliden, wordt de Birò juist gepresenteerd als het ideale stadsvervoer. Het gemak van een scooter met het comfort van een auto, wie wil dat nou niet?
Waarom ik dan toch zo’n hekel heb aan dit karretje? Nou, om te beginnen omdat ze áltijd in de weg staan of voor je voeten rijden. Niets is erger dan het moment waarop je lekker in de auto zit en er ineens een Birò voor je neus de weg op schiet. Geloof me: die 45 kilometer per uur wekt op zulke momenten de nodige agressie op. En wat dacht je van het moment waarop je eíndelijk denkt een parkeerplek gevonden te hebben, maar er al zo’n klein vervloekt karretje blijkt te staan wanneer je de spot nadert. Birò’s moeten tegenwoordig namelijk op een officiële parkeerplek staan, omdat ze voorheen pontificaal op de stoep mochten parkeren en dat bleek uiteindelijk dan óók weer niet ideaal.
Goed, inmiddels dient de Birò (vanwege zijn zachte prijs) vooral als statussymbool onder Oud-Zuid-moeders en makelaars. Eigenaren van deze elitaire Canta denken om de één of andere reden ook meteen het privilege te hebben om als een debiel tegen het verkeer in te rijden en tussendoor de nodige stoepjes mee te pakken. Dit geldt overigens ook voor de levensgevaarlijke elektrische bakfiets, maar dit voertuig trek ik dan weer net wat beter vanwege zijn functie. Ouders brengen hier hun kinderen mee van A naar B, dus daar kan ik moeilijk heel kwaad om worden. De Birò daarentegen maakt echt iets in mij los.
En weet je wat me nog wel het allermeest irriteert van dit alles? Dat ik op regenachtige dagen ook naar een Birò verlang. Want laten we eerlijk zijn: wanneer je zeiknat bent en tegen de wind in fietst, wil je toch niets liever dan zo’n Birò-dakje boven je hoofd?
