7x herkenbare dingen tijdens gym op de middelbare school

Gym op de middelbare school: het was óf je lievelingsvak of je vond er geen klap aan. Voor mij gold dat laatste, gym vond ik echt verschrikkelijk. Ik zag er gewoon het nut niet van in. Het voelde namelijk meer als een soort speelkwartier voor de veel te drukke jongens uit mijn klas dan als een vak waarbij ik echt iets leerde op het gebied van sport. De eerste keer dat ik er op de middelbare school uit werd gestuurd was dan ook tijdens gym. De reden hiervoor? Ik bewoog blijkbaar te weinig tijdens trefbal. Nou, dat zegt wel meer dan genoeg over mijn liefde voor dit vak.

Vond jij gym ook altijd zo ellendig? Dan herken je onderstaande punten ongetwijfeld.

1. Die vreselijk fanatieke klasgenoten
De mensen die wél van gym hielden waren natuurlijk verschrikkelijk irritant. Het waren van die fanatiekelingen die veel te hard en agressief tekeergingen tijdens een potje trefbal of de piepjestest renden alsof hun leven ervan afhing. Ik ergerde me soms zelfs aan mijn eigen vriendinnen die allemaal op hockey zaten en dus echt hielden van sport en gymmen. Hier begreep ik vanzelfsprekend maar weinig van.

2. Je stopte bij trap 5,5 tijdens de piepjestest
Eens in de zoveel tijd kreeg je een cijfer voor de beruchte piepjestest. Heel random moest je dan ineens, zonder daar ook maar voor getraind te hebben, heen en weer gaan rennen door de gymzaal voor een cijfer. Iedere piep die je hoorde betekende een trap hoger en dus een hoger cijfer. Als ware sportieveling stopte ik altijd direct zodra er ‘trap 5,5’ werd omgeroepen. Tsja, voldoende is voldoende, en al helemaal bij gym was dat mijn motto.

3. Smoesjes om niet mee te hoeven doen
Op de middelbare school kwam je jammer genoeg niet meer weg met het excuus dat je gymkleding nog thuis lag. Dan werd je gewoon linea recta op ‘afwezig’ gezet. Daarom had ik vrijwel iedere gymles last van mijn maandelijkse periode, waardoor ik helaas echt niet kon deelnemen. Vaak had ik les van mannelijke gymdocenten die daar verder ook niet tegen in durfden te gaan. Superexcuus dus wel.

4. Bij trefbal was jij als eerste af
Trefbal vond ik echt pure horror en op de één of andere manier moest ik dit spel zowat iedere gymles spelen. Nog steeds zie ik er de lol niet van in om als een stel idioten met een bal op elkaar in te rammen. Ik zorgde er daarom altijd voor dat ik meteen geraakt werd, zodat ik lekker aan de kant kon zitten. Mij niet gezien.

5. Bokspringen en ringzwaaien
Heel af en toe vond je gymdocent het nodig om een lesje turnen in te lassen. Dan kwam je aan bij de zaal en stond daar ineens een bokspring klaar of hingen er ringen uit het plafond. Dan wist je het echt zeker: dit gaat pure ellende worden en vooral levensgevaarlijk. Als je eenmaal aan de beurt was geweest werd het overigens feest, want dan mocht je aanschouwen hoe jouw medeklasgenoten over de bokspring vlogen. En dan dat rare ringzwaaien. Ik zal nooit vergeten dat er een jongen in mijn klas zat die op de een of andere manier niet kon ringzwaaien. Hij liet gewoon altijd zijn handen los midden in de lucht, waardoor hij naar beneden viel. Ik voel me nog steeds wel schuldig dat ik dit vroeger hilarisch vond. Gelukkig lagen er wel matten onder.

6. Je beschouwde gym niet als een ‘echt’ vak
Als je niet zo’n gymliefhebber was, dan beschouwde je dit ook niet bepaald als een vak. Zo verkondigde ik dat thuis ook altijd als er een matig zesje voor gym op mijn rapport stond. Mijn ouders schreven zelfs weleens briefjes voor me als ik zei dat ik een paar uur eerder vrij kon zijn als ik gym zou missen. Kijk, dat noem ik nog eens de beste support die je je kind kan geven. Wel vermeldde ik daar vaak bij dat ik die tijd dan kon besteden aan andere vakken. Uiteraard was dit nooit het geval.

7. Die veel te populaire gymleraren
De gymleraar was toch altijd wel één van de populairste leraren. Vaak jong, gespierd en niet al te serieus. Bij ons in de klas had iedereen dan ook een crush op de gymleraar, die je iedere dag stalkte op Hyves. Deze gymleraren kwam je trouwens in het weekend ook vaak tegen op hockeyfeestjes. Het leek altijd alsof ze aardiger waren tegen de extreem sportieve leerlingen. Maar goed, ergens snap ik ook wel dat mijn aanwezigheid tijdens die lessen nou niet per se in dank werd afgenomen.