Van die mensen die handdoekjes leggen aan het strand of zwembad

Op mijn workation zat ik altijd vroeg aan het ontbijt, daarna liep ik nog een klein rondje en vervolgens ging ik aan de slag. Ik tikte vlijtig tot ergens halverwege de middag om daarna te gaan lunchen en nog even af te koelen aan zee. Het was mijn droomplanning, behalve dat er geen strandbedje meer te krijgen was rond dat uur. Maar ach, dat kwam wel op mijn vrije dag. Dácht ik.

Tot ik op mijn bewuste vrije dag rond negen uur het strand op liep. Ik hou van koffiedrinken en wakker worden op het strand, als er nog bijna niemand is. Wat bleek? Elk luxe strandbed met gordijnen was al geconfisqueerd. Maar niet door mensen, nee nee, door van die passief agressief neergelegde hánddoeken. En daar vind ik wat van, want als ik één ding of beter gezegd één mens niet begrijp dan is het wel de handdoekenlegger. Waarom doen jullie dit? En een nog betere vraag: wanneer?

Op mijn tweede vrije dag stiefelde ik namelijk nog vóór het ontbijt, zo rond half acht, richting het strand. Niet om zelf een handdoekje te leggen trouwens, dat is mijn eer te na. Maar om er dan maar een extra lange stranddag van te maken op mijn front row seat. Ontbijtje halen, koude koffie mee, ochtendduik en een boek. Heerlijk begin van de dag, toch? Alleen lag er dus alweer op íeder bed een handdoek. Her en der met de zijkantjes zelfs stevig onder het matras gestopt. En toen begon het me te dagen. De stiekemerds. Er zijn dus zelfs mensen die dit ’s avonds al doen.

Ik vind dit het tóppunt van luiheid. Je wil dus wel met je gat ergens vooraan een strand of zwembad liggen, maar je bent te bedonderd om vroeg naar het strand te gaan? Allereerst vind ik dat je dan gewoon verplicht op de achterste rij hoort, al zou ik er ook oké mee zijn als je gewoon helemaal verboden wordt op het strand. Stelletje sujetten, met je handdoeken.

Niet om te generaliseren, maar het is trouwens meestal de man die de daad uitvoert. Je ziet ze dan heel nonchalant onder het mom van een klein wandelingetje ’s ochtends (en soms dus zelfs ’s avonds) richting het zwembad of strand verdwijnen. Het is extra geinig om op zo’n moment de achtervolging in te zetten. Want de handdoeklegger voelt zich ergens toch een beetje opgelaten, als-ie op heterdaad betrapt wordt. Dit moedigen wij uiteraard aan.

Ik wil nog wel een heel belangrijke uitzondering aanstippen. Als je eenmaal een bed bezet hebt, op legale wijze, dan is het natuurlijk toegestaan om zo lang te gaan lunchen als je wil. In dit geval mag de handdoek in kwestie gewoon op het strandbed blijven liggen. Zo ben ik dan ook wel weer. Als je maar niet je territorium van tevoren komt bezetten. Wát een armoe en gedoe.