8 x wat we ons allemaal kunnen herinneren van groep acht

Ik weet het nog als de dag van gisteren: mijn oude klasgenoten en ik die elkaar huilend beloofden om voor altijd vrienden te blijven. Deze heilige belofte werd gemaakt op het eindfeest van groep acht dat georganiseerd werd bij mijn ouders in de schuur. Het was een zeer emotionele avond die volgde na het opvoeren van onze eindmusical. Na die avond zou de zomervakantie van start gaan en zouden onze wegen scheiden. Het grote middelbareschoolavontuur lag op de loer.

Die belofte heeft niemand overigens waargemaakt, want ik heb mijn oude klasgenoten werkelijk waar nooit meer gezien. Ach, ik kan nou niet zeggen dat ik daar echt wakker van lig. Ik heb een mooie tijd gehad met hen, dat zeker. Wat was groep acht toch eigenlijk een spannend jaar, hè? Althans, ik als Piet Paniek vond het maar een stressvolle bedoening. Er kwam toch de nodige druk bij kijken en dat vond ik zeker niet niks. De volgende herinneringen aan groep acht zullen mij altijd bijblijven.

1. De eindmusical
De eindmusical was natuurlijk het absolute hoogtepunt. Maandenlang leefde je naar dit moment toe. Of beter gezegd: je leefde hier je hele basisschooltijd naar toe. Ik in ieder geval wel hoor. Als klein meisje vond ik het geweldig om ieder jaar weer de musical te bewonderen van de leerlingen uit groep acht. Ik kon echt niet wachten om er zelf te staan. Toen dat moment eindelijk aanbrak en we mochten beginnen aan dit grote project, was het best nog even spannend. Er moesten namelijk audities gedaan worden voor de rollen en niemand wilde natuurlijk figureren als boom. Godzijdank kon ik de rol bemachtigen die ik op het oog had: Nel Belspel, een presentatrice van een belprogramma op televisie. Erg moeilijk was het eerlijk gezegd niet, want ik was de enige die auditeerde voor deze geweldige rol. Lucky me. Op de avond zelf zaten alle ouders hard te snikken door wat we hadden neergezet. Veel tranen werden er gelaten voor kinderen die zo vals zongen als een kraai, maar toch: het was een fantastische show.

2. De Cito-toets
Van het hoogtepunt gaan we door naar het absolute dieptepunt: de Cito-toets. Man man man, wat heb ik hier toch veel stress van gehad. Ik begreep maar wat weinig van al die oefentoetsen. Tijdens de officiële Cito-toets deed ik geen oog dicht, dus ik was zelf nog het meest verbaasd over mijn uiteindelijke vwo-score. Ook mijn leraar zag dit absoluut niet aankomen en vond mij niet bepaald een vwo-leerling. Nu moet ik zeggen dat hij sowieso wel een pessimistisch figuur was hoor, ik heb gewoon netjes het vwo afgerond.

3. Het middelbareschooladvies
Eigenlijk vind ik niet dat al die adviezen zomaar uitgedeeld mogen worden in de klas. Bij ons in groep acht was het echt een soort wedstrijdje waarbij iedereen op elkaars adviesblaadje spiekte. Jankende kinderen die teleurgesteld waren en pestkoppen die hierover grapten. Aan dat advies hechtten we toentertijd heel veel waarde. Sneu eigenlijk wel, want wat kunnen we nou precies zeggen over kinderen van die leeftijd? Goed, ook dit was in ieder geval een stressvol puntje uit onze tijd in groep acht.

4. Middelbare scholen bekijken
Dit was ook wel een dingetje, hoor. Met je ouders en vriendjes struinde je alle open dagen af van middelbare scholen in de buurt. Voor sommige scholen moest je minstens een havoadvies hebben, dus dat bracht ook weer de nodige spanning met zich mee. Daarnaast was je ook druk in de weer met de keuzes van je vrienden, want wilde je naar dezelfde school of juist niet? Zelf wist ik meteen dat ik naar de middelbare school wilde waar mijn oudere broer en zus ook op zaten. Achteraf gezien heb ik daar erg veel spijt van, maar dat terzijde.

5. Schoolkamp
Schoolkamp was minstens zo geweldig als de eindmusical. Ook hier keek je jarenlang naar uit. Groep-acht-kamp betekende meerdere dagen weg mét alle jongens uit de klas en dat was natuurlijke reuzespannend. Tijdens mijn schoolkamp gingen we naar Texel, waar we urenlang levend Stratego speelden in het bos, wat een fantastisch spel. Ook de reis ernaartoe was al een groot feest, met volle zakken snoep van Jamin in de auto bij die lieve vrijwilligersouders die heen en weer reden. Mijn ouders mochten zich van mij overigens niet opgeven om te rijden; flauw wel weer van de elfjarige ik.

5. Een nieuwe fiets
Het einde van groep acht betekende de hoogste tijd voor een grotemensenfiets. Je moest je tenslotte alvast voorbereiden op die lange toekomstige fietstocht naar je middelbare school. Zelf was ik nog steeds anderhalve meter, maar toch had ik echt behoefte aan een volwassen zwarte omafiets. Vol trots pronkte je hiermee door het dorp, het zadel uiteraard op de allerlaagste stand.

6. Mobiele telefoon
Net zoals de volwassen fiets mochten de meeste kinderen in mijn tijd een mobiele telefoon aanschaffen in de periode vlak voor de middelbare school. Dit gebeurde dus in groep acht, wat alweer nét iets eerder was dan bij mijn oudere broer en zus. Ik moet zeggen dat er in groep acht vrijwel niet gebeld en gesms’t werd, maar dat er voornamelijk coole ringtones werden uitgewisseld. Het bellen en sms’en begon pas op de middelbare school.

7. Artikelen voor de middelbare school aanschaffen
Kaftpapier, agenda’s en etuis; allemaal leuke accessoires die je aan het einde van groep acht al aanschafte. Je stond namelijk te popelen om naar de middelbare school te gaan en daarom kon je deze spullen niet vroeg genoeg in huis halen. Zelf maakte ik hier met mijn basisschoolvriendinnetjes een echt uitje van. Met de tram gingen we naar de Bijenkorf, waar we allemaal precies dezelfde spullen van Betty Boop kochten. Daar zouden we echt de blits mee maken op de middelbare.

8. Ineens vonden we het andere geslacht interessant
Jarenlang had je een hekel aan de jongens uit je klas. Het waren allemaal pestkoppen en je moest er niets van hebben. Maar in groep acht veranderde er ineens iets: je werd heel giechelig van al die grapjes en zag er toch wel de humor van in. Eigenlijk waren ze best wel leuk, die jongens. Jammer dat het acht jaar duurde voordat je dat zag. Andersom stopten de jongens in groep acht natuurlijk ook ineens met pesten en deden ze er vooral alles aan om je aan het lachen te maken. Lief wel allemaal.