De dingen die je herkent als je een dagdromer bent

Als dagdromer schrik ik regelmatig wakker van de vraag: ‘Luister je eigenlijk nog wel?’ Meestal knik ik op zo’n moment gelijk heel serieus of roep ik iets waarvan ik hoop dat het aansluit op dat verhaal waar ik zojuist niets van meegekregen heb. Het állerergste wat mensen dan kunnen doen is vragen: ‘Wat zei ik dan?’ Tja, probeer jezelf daar maar eens uit te redden.

Behoor jij ook tot team dagdromer? Dan herken je onderstaande situaties ongetwijfeld:

1. Je hebt een ultrakorte spanningsboog
Zelfs al doe je iets waar je blij van wordt, alsnog kan die spanningsboog ieder moment heel abrupt knappen. Met andere woorden: je hebt de concentratie van een goudvis. Zelf heb ik bijvoorbeeld ieder muzikaal instrument wel eens bespeeld, maar zeker niet langer dan twee maanden. Zo begon ik tijdens de laatste lockdown vol overgave aan pianoles en kan ik inmiddels geen noot meer lezen. Herkenbaar?

2. Je denkt in beelden
Dagdromers denken voortdurend in beelden en hebben een rijke fantasie, wat maakt dat het eigenlijk enorm creatieve wezens zijn. Ook snappen ze dingen vaak sneller omdat ze zo visueel ingesteld zijn. Denk bijvoorbeeld aan een getekende handleiding; een dagdromer heeft die Ikea-kast binnen no-time in elkaar gezet.

3. Dagdromers zijn een ster in discussiëren
Je zou dit misschien niet verwachten van dagdromers omdat ze zo makkelijk met hun hoofd ergens anders zitten, maar juist doordat dagdromers in beelden denken hebben ze bepaalde gesprekken al tig keer in hun hoofd gevoerd. Een ruzie uitspreken? Dagdromers weten precies wat ze gaan zeggen en zullen je gegarandeerd onder de tafel praten.

4. Je maakt nooit iets af
Als dagdromer komt er nooit een einde aan je to-do lijst, omdat je simpelweg bij iedere taak afdwaalt. Zelfs een simpele mail versturen duurt bij mij al dagen. En wanneer je dan eindelijk weer die ene taak probeert uit te voeren heb je alweer een nieuwe taak bedacht voor op het lijstje. Hoe bedoel je vermoeiend?

5. Je leeft moeilijk in het hier en nu
Die zelfbedachte wereld in je hoofd is stukken mooier dan de ‘echte’ wereld, waardoor het als dagdromer soms lastig is om in het hier en nu te leven. Zelf droom ik regelmatig weg bij de gedachte dat ik ergens ver weg midden in de natuur woon, met allemaal wilde dieren als een soort Jane in de jungle. Wie weet gaat dat ooit nog gebeuren, maar voor nu moet ik toch maar genieten van het leven hier in de stad. Zo erg is het allemaal ook weer niet.