7 x herkenbare dingen uit die rare fase tussen studeren en werken

Eindelijk is het moment daar en ben je voor altijd verlost van school. Voor je gevoel heb je alle stappen keurig doorlopen: van basisschool naar middelbare school en uiteindelijk heb je een bachelor en/of master op zak. Jarenlang kreeg je steeds weer een nieuw doel voorgeschoteld en dan ineens ben je afgestudeerd. Heel even voel je je zo vrij als een vogel, want je hoeft nooit meer naar hoorcolleges, geen vervelende groepsopdrachten meer te maken en niet meer te benoemen dat je nog student bent. De wereld ligt aan je voeten en toch komt er na het vieren van de verlossing al gauw een kantelpunt: je moet gaan werken. En dan bedoel ik niet de zoveelste bijbaan, maar een grotemensenbaan. Tsja, dan breekt de paniek pas echt uit. Hieronder deel ik zeven herkenbare dingen uit die rare periode tussen afstuderen en werken.

1.    Je weet opeens even helemaal niet meer wat je wil

Zelf viel ik na het behalen van mijn bachelor in een behoorlijk zwart gat. In eerste instantie was ik blij met mijn vrijheid, maar er waren ineens zo veel mogelijkheden dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Daarbij wist ik helemaal niet waar m’n hart nou echt sneller van ging kloppen en wat ik eigenlijk precies met m’n studie kon doen. Ik gok dat dit voor veel mensen herkenbaar is: je leert van alles wat tijdens je studie, maar nooit waar je dat ‘van alles wat’ in kwijt kan. Dat moeten we dus ineens gaan uitvogelen zodra we afgestudeerd zijn.

2.    Je overweegt een master te doen of een heel nieuwe studie

Het punt hierboven zorgde er dan ook voor dat ik alles in twijfel ging trekken na mijn studie. Heb ik wel de juiste studie gedaan? Had ik niet liever psychologie willen studeren? Kan ik dan niet alsnog een master psychologie gaan doen? Allemaal vragen die door mijn hoofd spookten na het afstuderen. Als ik opnieuw mocht kiezen had ik inderdaad een andere keuze gemaakt, maar ik denk dat hier ook sprake was van paniekvoetbal, dus opnieuw studeren leek daarom een veilige optie. Maar uiteindelijk wist ik diep vanbinnen wel dat ik helemaal geen zin had om weer de schoolbanken in te gaan. Ik was gewoon bang voor de volgende fase.

3.    Er wordt van je verwacht dat je direct gaat solliciteren

Althans, zo voelt het, aangezien iedereen daar continu naar vraagt. Niet alleen je ouders, maar ook je vrienden. Heb je al een baan? Ben je al aan het solliciteren? Wat wil je nu dan eigenlijk gaan doen? Laat mensen die net afgestudeerd zijn alsjeblieft gewoon even op adem komen, want we hebben namelijk geen idee wat we moeten doen, dus al die confronterende vragen gaan daarbij niet helpen. Geef ons even wat tijd.

4.    Voor elke ‘oké’ vacature is minstens vijf jaar werkervaring vereist 

Dan begin je eindelijk met solliciteren en moet je ineens overal op z’n minst een aantal jaar werkervaring voor hebben. Maar hoe kan dat nou als je net afgestudeerd bent? Alle andere opties waarop dit niet van toepassing is zijn natuurlijk geen opties voor jou. Overigens ben je nergens écht heel enthousiast over, al lijken sommige vacatures (met de werkervaringvereiste) je dan nog wel ‘oké’. Je moet toch ergens beginnen. Er zit daarom niets anders op dan een beetje bluffen over je werkervaring en het aandikken van je kwaliteiten.

5.    Je voelt dat je zorgeloze leven tot een einde is gekomen

Nu je geen student meer bent, voel je dat het over is met de pret. Er is geen tijd meer om te lummelen en die wilde haren ga je vanaf nu verliezen. Kun je dan nog wel drie keer per week uit of moet dit in mindering worden gebracht? Bij een volwassen baan hoort tenslotte ook een volwassen en serieuze levensstijl, zou je denken. Inmiddels ben ik er natuurlijk wel achter dat dit grote onzin is, maar zo voelt het wel wanneer je net afgestudeerd bent. Je kan er opeens niet meer met de pet naar gooien, want je bent nu eenmaal geen student meer.

6.    Vaarwel stufi en hallo studieschuld 

Dat is even wennen natuurlijk: ineens moet je je zakgeld van DUO inleveren. Gelukkig hoef je niet meteen je studieschuld af te betalen en krijg je daar ook behoorlijk lang de tijd voor, maar die maandelijkse bijdrage, die ga je toch wel missen. En dat in combinatie met je bijbanen: tijdens je studie was je eigenlijk schatrijk.

7.    Geen tijd meer om van koers te wijzigen 

Ook op dit punt ben ik inmiddels teruggekomen. Na mijn studie voelde het wel absoluut zo: ik voelde me oud en opgejaagd, alsof ik op dat moment een pad moest inslaan en daarna niet meer van koers kon wijzigen. Nu moet ik daar nogal om lachen, aangezien ik inmiddels al behoorlijk wat carrièreswitches heb gemaakt: van modeontwerpster naar docent Nederlands en inmiddels ben ik aan het schrijven en heb ik nog honderd andere ideeën die ik graag wil uitwerken. Wat ben blij dat dit punt niet van toepassing is op ons leven. We zijn nooit te oud om te leren en kunnen elke dag van koers wijzigen.