Dit vinden mensen superirritant aan supermarktmedewerkers #2

Zeg wijn, snacks of haute cuisine en de smulpapen van online foodmagazine FavorFlav weten waar te drinken, hoe het te eten en wat te koken. Dit keer serveren onze cheffies je: Dit vinden mensen superirritant aan supermarktmedewerkers #2.

De rij bij de kassa, de onvindbare producten en dat gedoe rond de beurtbalkjes: er is genoeg om je aan te ergeren in de supermarkt. Na ons artikel over vervelende situaties in de supermarkt regende het aanvullingen, want er is nog veel meer irritant dan we in eerste instantie dachten. ‘Dat hysterische geschreeuw dat er een kassa open gaat, alsjeblieft zeg!’

Misschien is onze wereld kleiner geworden omdat de wintersport niet doorgaat, de restaurants dicht zijn en de koorrepetities zijn afgelast, misschien is dit al een langer sluimerend ongenoegen. Maar de beerput aan ellende die opengaat als er wordt gesproken over irritaties in de supermarkt is ongekend. Het beurtbalkje! De trage inpakkers! En het geouwehoer van de caissières! Zie het eens zo: als dit de grootste problemen in je leven zijn, dan gaat het eigenlijk best lekker.

Het duurt dagen
Soms gaat het aan de kassa te snel, soms weer te langzaam. Johan ergert zich wild. ‘Caissières die wachten tot de band vol ligt en dan pas gaan scannen. Dát is pas echt irritant. Ik heb niet de hele dag de tijd.’

Sjoelen met die spullen
Je boodschappen worden pijlsnel gescand en dan op een berg geveegd, waar je fles cola terecht komt op de zak chips en de jerrycan melk in de zak rucola landt, dat is een veelgehoorde klacht. Judith maakte het laatst weer mee. ‘De caissière was aan het sjoelen met de gescande boodschappen. Ik heb er wat van gezegd maar ze deed er niks aan, ze sjoelde gewoon verder. Ik heb toen de boodschappen terug gesjoeld, ben naar de bedrijfsleider gestapt en ben zonder boodschappen weggegaan. Uiteraard ook zonder te betalen.’

Inpakken, wegwezen
Mirjam heeft weinig geduld met mensen die kalmpjes hun boodschappen inpakken. ‘In deze tas, oh nee, toch in die andere of oh jee, dat moet er weer ff uit want dit moet eronder… Doe dat op de inpaktafel of bij de auto aub!’ Emoties, emoties. Eline wil Mirjam leren omdenken: ‘U zou het om kunnen draaien door te vragen om een tas en te gaan helpen inpakken? Zo bent u allebei tegelijkertijd geholpen.’

Getwijfeld over België
Die boodschappen inpakken en dat ze te snel op de kassaband voorbij schuiven om ze goed in je tassen te kunnen stoppen, daar hebben onze zuiderburen dus totaal geen last van. Charles legt het uit: ‘Leve het Colruyt systeem in België, de kassabediende zet al je aankopen over in een andere kar, je betaalt en rijdt met de kar naar je auto. Geen aankopen die op een hoop komen op een transportband, het enige dat de klant moet doen is afrekenen.’

Misthoorn
Ergernis nummer één, volgens Suus: ‘Het hysterische geschreeuw van medewerkers dat er een kassa open gaat en het dan nog 10 minuten duurt voordat de kassa daadwerkelijk open gaat!’

Het hele weekend bespreken
Maar Suus is nog niet klaar. ‘Oh en als we dan toch aan het klagen zijn… De vakkenvullers die in het gangpad al hun weekendplannen aan het bespreken zijn of hun telefoon aan het bekijken zijn.’ Dat vinden veel reageerders niet: kom op, even gezellig kletsen met een collega, moet toch kunnen? Suus is onverbiddelijk: ‘Als je er niet tegen kunt dat je tijdens je werk je mond moet houden, dan kun je beter bij een callcenter gaan werken.’ Zo, lucht het op, Suus?

Goeiemiddag!
Hennie begint haar boodschappenavontuur altijd vrolijk, maar dat houdt ze nooit vol tot het einde. Zij zegt vrolijk goedemiddag, en dan? ‘De meest irritante is geen ‘goedendag’ terug, langs je heen praten met collega of andere klant(en) en vervolgens heel raar kijken dat de klant (ik) niet of nauwelijks reageer. (…) Kennelijk wordt mijn vriendelijke goedendag niet gewaardeerd.’

Tweerichtingsverkeer
‘Maar ook caissières willen worden gegroet,’ zegt Angella. ‘Ik zeg: goedendag. Dat is dan x alstublieft? En de kassabon alstublieft. Een fijne dag nog.’ En dan word je nog niet aangekeken. Of je krijgt één woord eruit, heel bot: ‘Pinnen.’’

De Nationale Dag van de Kassa
Het is tijd voor een feestdag of een herdenking, of iets van allebei, vindt Sonja. ‘Ik heb jaren geroepen dat ik de ‘Dag van de Caissière’ wilde. Dat wij als caissière één dag per jaar terug mochten doen hoe wij het hele jaar behandeld werden. Die dag zal er waarschijnlijk nooit komen, helaas…’

Aan de beurt
Het beurtbalkje was nog niet eerder in de eindeloze rij klachten en irritaties voorkomen. Tot nu! Anita trapt af: ‘Is hier iemand die zich ook dood ergert aan mensen die geen balkje achter hun boodschappen leggen om aan te geven dat ze klaar zijn? En vooral boos kijken als mijn boodschappen bij hun bon op komt. Alsof het mijn taak is om aan te geven wanneer mijn voorganger klaar met de boodschappen op de band leggen.’

Passief-agressief
Herkenning bij Sharon: ‘Dan doe ik het express ook niet. Staan ze je stom aan te gapen: nee, die boodschappen horen niet bij mij! Nee, precies: balkje ertussen doen dus.’ Nancy: ‘Herkenbaar. Ik leg er dan meestal met wat ‘lawaai’ een balkje tussen.’

When nature calls
Herkenbaar: drukke winkel, en dan gaat een kassa – die waar je zelf in de rij staat – ineens sluiten. Hoe zit dat? Margo is assistent-filiaalmanager geweest, zij legt het uit. ‘Bedenk dat de caissière misschien al op aflossing zit te wachten en zo nodig naar het toilet moet. Want nee, niet iedere winkelmedewerker is caissière en als je moet dan moet je.’

Als het er niet ligt…
Je zoekt iets, je vraagt het en het antwoord is… de grote ergernis van Sandra: ‘Ze zeggen: ‘Ja, daar verderop en als het er niet tussen zit hebben we het niet!’ Meelopen met de klant is er niet meer bij in veel winkels, erg jammer.’