Science says: liefde op het eerste gezicht bestaat niet
Liefde op het eerste gezicht: een fenomeen dat ik zelf nog nooit heb ervaren. Hooguit heb ik het wel eens gevoeld bij acteurs, maar daar kun je verder weinig mee. Het lijkt in films altijd zo romantisch: twee mensen botsen tegen elkaar aan op straat, er sneuvelt een take-away koffie over één van de twee en vervolgens is (jammer genoeg altijd) de vrouw even heel woedend. Maar nog geen minuut later, wanneer ze de aanstichter in de ogen kijkt, is ze ineens op slag verliefd. Huh? Op degene die zojuist koffie over haar heen gooide? Hoe kan dat nou? Persoonlijk zou ik de hele dag door nog woest zijn op iemand die zoiets zou doen. En bestaat het eigenlijk überhaupt wel, liefde op het eerste gezicht? Ik sta hier geloof ik toch een beetje sceptisch tegenover.
Het antwoord is dan ook: nee. Volgens experts kun je wel een enorme aantrekkingskracht voelen, maar is er geen sprake van liefde. Psycholoog en relatie-expert Niloo Dardashti zegt hierover het volgende: ‘Een supersterke connectie voelen wanneer je iemand voor het eerst ontmoet bestaat echt. Dat gevoel is zeker mogelijk. Deze reactie die je in je lichaam voelt, is alleen geen echte liefde. Als je het over liefde hebt, praat je over intimiteit en echt van iemand houden, ondanks zijn of haar gebreken. Die dingen kun je eigenlijk niet voelen als je iemand voor het eerst ontmoet, want je kent diegene niet.’
Wat je dan wél voelt is dus een enorme aantrekkingskracht die mensen vaak verwarren met ware liefde. Natuurlijk kan dit gevoel van verliefdheid omgezet worden in echte liefde, maar het kan net zo goed nergens op uit lopen. Psycholoog Huibrecht Boluijt omschrijft dit fenomeen dat verward wordt met liefde als ‘aantrekking op het eerste gezicht’, oftewel: ‘lust at first sight’. Hierbij komen vooral verlangen en seksdrive om de hoek kijken. Dit is allemaal puur gebaseerd op elkaars uiterlijk en zegt niks over de vraag of jullie inhoudelijk aan elkaar gewaagd zijn. Dit gevoel kun je overigens voor meerdere mensen tegelijk hebben, dus laat dat nou net het harde bewijs zijn dat dit geen ware liefde te noemen is.
Oké, niets meer dan lust dus. Maar waarom zien we dan in vrijwel elke film dat mensen na zo’n ontmoeting voor altijd bij elkaar blijven? Dat slaat dan toch nergens op? De kans is namelijk vrij groot dat je er tijdens een date achterkomt dat jullie totaal niet dezelfde humor of interesses delen, en dan kun je er maar beter zo snel mogelijk vandoor gaan. Goed, het leven is geen romantische komedie, dat is wel duidelijk, maar het zou fijn zijn als we soms in films gewoon te zien krijgen dat er sprake is van lust at first sight in plaats van love at first sight. Nieuw voorstel: na het beruchte koffiemoment vindt er een onenightstand plaats, maar verder is er geen sprake van een uitzonderlijke emotionele connectie: beiden gaan door met hun leven. Op naar de volgende lust at first sight. Moet ook kunnen, toch?
Lang verhaal kort: liefde op het eerste gezicht bestaat niet. Iemand op slag aantrekkelijk vinden bestaat wel. Natuurlijk zou je achteraf kunnen zeggen, wanneer je jaren na zo’n lust at first sight ontmoeting nog samen bent, dat het liefde op het eerste gezicht was. Dit klopt dan niet helemaal, maar maakt het verhaal wel stukken romantischer.
