Married At First Sight USA staat weer op Videoland

Gisteravond heb ik echt héérlijk op de bank gelegen. En dat terwijl ik er eerst best wel een hard hoofd in had. Je kent het wel: een beetje onrust in je hoofd, de hele avond nog voor je, gaat de verveling toeslaan — daar heb ik zo ongeveer elke avond wel last van. Maar gisteren dus niet, want toen zette ik Videoland aan en tadaaa: daar was-ie: een gloednieuw seizoen van Married At First Sight USA. Oké, oké, het is niet zo leuk als de Australische variant (die overigens de 31 weer begint), maar het is zeker een begin.

Het concept is nagenoeg hetzelfde, dus dat is sowieso een groot pluspunt. De bruiloften zijn alleen een stuk soberder en ik werd er eerlijk gezegd een beetje droevig van. Tuurlijk, het is corona, er is een pandemie gaande, dat soort dingetjes, maar ze hadden wel íets meer liefde in die evenementen kunnen stoppen. Vooral de huwelijksnacht is echt schrijnend: die is in een hotelkamer waar menig Ibis-hotel nog jaloers op zou zijn. En dan zeggen meerdere koppels: ‘Oh my god, it’s PERFECT.’ Eh, whut?

Misschien zit er wel iets in dat Australische water waarom ik uiteindelijk die variant toch echt het allerleukst vind, maar als je vooral van drama houdt, dan is deze Amerikaanse versie echt precies iets voor jou. Houd vooral Chris en Paige in de gaten, want vooral die eerstgenoemde is me toch een partijtje problematisch. En je duikt er ook meteen in, want er wordt met een rotgang door de bruiloften heen gesjeesd (al snap ik dat dan weer wel);  in aflevering 4 gaan ze al met z’n allen op honeymoon. Ja, dat lees je goed: de hele groep gaat naar dezelfde bestemming. Echt een superromantische locatie ook. Ze gaan namelijk naar…

Las Vegas. Ja, de productie van deze MAFS heeft geld noch moeite bespaard. Ze vliegen van Atlanta (waar dit seizoen zich afspeelt) naar het gokparadijs, wat een vlucht is van drie uurtjes. Maar goed, maakt allemaal niet uit: deze makers willen drama en dat krijgen ze.

Dus ja, dan weet je bij deze ook wat je vanavond wilt gaan kijken. Ik heb er in één avond heerlijk een paar afleveringen doorheen geknald (en de eerste aflevering alleen al duurt twee uur); het is een prima opwarmertje voor het Australische seizoen. Daar kijk ik namelijk écht naar uit.