Mays roadtrip

Ken je die Droste-doosjes nog van vroeger? Waarop een vrouw een koektrommeltje in haar handen hield en op dat koektrommeltje stond weer een plaatje van die vrouw met het koektrommeltje en op dat koektrommeltje enzovoort? Het is zelfs een algemene term geworden: het Droste-effect. Een ding binnen een ding. Onze variant is de vakantie in een vakantie. Omdat wij een huisje hebben in Zuid-Italië bestaat het gevaar dat elke vakantie min of meer hetzelfde wordt. Eten bij Da Michele, lunchen bij La Rotonda, dagje strand bij Coccaro, een keer alles op repeat en weer naar huis. Verrukkelijk, ik houd van herhaling, maar onze dochters willen wel eens iets anders en ik wil hun hoofden ook voeden met herinneringen en indrukken.

Eigenlijk was het idee om de oversteek naar Griekenland te maken, maar dat bleek een logistieke nachtmerrie dus ontstond het idee om van Puglia naar Sicilië te roadtrippen.

Bedevaartsbestemming wordt een piepklein hotelletje met een restaurant waar topchef Giorgio Locatelli nog wel eens vochtig in de mond wakker wordt.

Alles wat daar geserveerd wordt is volgens het catch of the day- en kilometer 0- principe.

Om daar te komen maken we een paar pitstops. De eerste post is bereikt: Torre dei Fiore in Pisticci. Op dit moment zit ik aan het V-vormige zwembad op een gezellig geel handdoekje onder een palmboom te tikken. Masseria Torre dei Fiore ligt rechtsaf bij precies-zoals-ik-het-heben-wil, vervolg dan nog driehonderd meter richting liever-dan-je-kunt-bedenken en neem de rotonde driekwart bij het lekkerste restaurant tot dusver. Daar is het.

Ik heb net twee verrukkelijke lattes weggetikt, ga nu een duik nemen en rol dan de koffertjes naar onze bolide om even vier uur kilometer te verslinden. Eindbestemming van vandaag: Taormina.