Rupsjes Nooitgenoeg opgelet: minder spullen is beter voor je gezondheid

Het is misschien wel mijn geluk dat ik door mijn verhuisdrift eens in de drie jaar mijn inboedel in sta te pakken, want dan weet je tenminste zéker dat je meuk wegdoet. Ik noem het bewust meuk, want jij hebt ook vast zo’n lade gevuld met gekregen keycords en usb-sticks waar je nóóit meer iets mee doet. Waarom bewaren we die eigenlijk? En dat terwijl onderzoek uitwijst dat je gelukkiger bent als je minder spullen hebt.

Wist je dat de mens de enige soort is die als je hem voedt niet voldaan is maar juist meer wil? Een groter huis, een nieuwere auto, een duurdere tas, blitsere airpods. Ik noemde mijn airpods blits ja, dat is ontzettend middeleeuws van me, maar je snapt mijn punt. Als je die best wel prijzige tas aan je arm hebt hangen, dan is de stap naar die dure zo gemaakt. We zijn rupsjes nooit genoeg, alleen is ontspullen dus veel beter voor je mentale gezondheid. Een te veel aan spullen en een rommelig huis geeft ons letterlijk stress.

Onderzoeksprofessor Brené Brown legt simpel uit waar dat altijd maar meer willen vandaan komt. Wij mensen voelen ons nooit goed genoeg en dat proberen we goed te maken door onszelf met allerlei hulpstukken te verbeteren. Wat natuurlijk niet werkt, dus het is ook een beetje treurig om te streven naar dat onhaalbare ideaalbeeld. Wat wel werkt? Leren zien wat je wél hebt en je realiseren dat je met spullen jezelf niet verbetert, omdat je al goed genoeg bent.

Geluk is geen jurk, geluk is geen tas, geluk zit in jezelf. Als je dat eenmaal doorhebt, dan gaat je mentale gezondheid daar weer heel gelukkig van worden. Het jammere is dat het heel gebruikelijk is in onze maatschappij om geluk te koppelen aan veel geld of voorwerpen. De valkuil is juist dat je alleen maar meer, meer en nog meer nodig hebt om je gelukkig te voelen, wat in the end heel ongezond is.

Bij mij helpt het trouwens om het opruimen zelf op mijn meest rigoureuze dag te doen. Of mijn emotieloze dag, misschien moeten we het zo noemen. De laatste keer gooide ik in die toestand zonder pardon 95 procent van mijn basisschoolschriftjes zo de kliko in. Laat me dit doen op een verkeerd moment in mijn cyclus en ik hang snikkend boven een doos. Ik vind het een gruwel om aan te beginnen, maar als ik de dozen bij de kringloop of stort aflever voel ik me ontzettend opgeruimd. En misschien zelfs een stukje gelukkiger.

Iets om over na te denken als je met je pinpas staat te zwaaien om nog meer spullen te kopen.