12 x momenten waarop je eigenlijk niet mag lachen (maar dat toch doet)

Soms overvalt de slappe lach je ineens op zeer ongewenste momenten. Je begrijpt dan zelf niet eens waarom je lacht (aangezien het behoorlijk ongepast is) en toch kun je simpelweg niet meer stoppen. Laatst bijvoorbeeld, toen ik met een vriendin een begrafenis bijwoonde waarbij we samen naast elkaar in de kerk zaten. Nou, dit was absoluut het slechtste idee ooit. Huilen van het lachen moesten we, terwijl de rest van de kerk huilde van verdriet. Ik schaamde me dood. Het begon geloof ik tijdens het ritueel waarbij de priester de kist besprenkelde met wijwater; blijkbaar vonden we dit allebei een heel komisch beeld. Daarna ging het van kwaad tot erger: elk woord dat gezegd werd, elke handeling; het was ineens allemaal hilarisch. Ik meen het echt als ik zeg dat we er niks aan konden doen, het overkwam ons gewoon.

Volgens psychologen is het lachen op ongepaste momenten een reactie van ons eigen lichaam, omdat we op deze manier spanning proberen te verlichten. Er zit ongetwijfeld een kern van waarheid in deze theorie, soms lach ik namelijk op momenten dat ik eigenlijk heel erg boos ben. Maar kunnen we ons altijd verschuilen achter dit excuus of lachen we heel af en toe ook omdat we ergens een beetje duivels zijn? Ik heb mezelf in de volgende situaties in ieder geval weleens betrapt op een (iets te harde) lach.

1. Tijdens een begrafenisdienst

Ik hoop eigenlijk dat er later op mijn eigen begrafenis ook een beetje gelachen wordt, hoor. Het is toch fijn als al dat verdriet soms wordt afgewisseld met een lach? Het leven was al serieus genoeg.

2. Wanneer je iemand ziet rennen voor de trein en die vervolgens voor zijn/haar neus wegrijdt

Als mij dit overkomt ben ik natuurlijk woest, maar wanneer ik dit tafereel zittend vanuit de coupé waarneem, valt een lach toch moeilijk te onderdrukken. Wat is dit dan toch? Een soort overwinningsgevoel? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten, maar gemeen is het in ieder geval zeker.

3. Tijdens een vergadering 

Zo’n serieuze setting, dat werkt toch echt averechts? Meetings hebben gewoon altijd iets ongemakkelijks. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed dat ik vroeger bij een juwelier werkte en we eens in de zoveel tijd een teamvergadering met de bazin hadden. Tijdens deze vergaderingen deed zij altijd voor aan het team hoe wij volgens haar het beste horloges konden verkopen. In mijn optiek was dit nogal een opdringerige Tel Sell-methode die ik absoluut niet wilde opvolgen. Haar overdreven tips en tricks kon ik maar weinig serieus nemen, waardoor ik altijd in lachen uitbarstte tijdens zo’n vergadering. Tsja, dat werd niet bepaald in dank afgenomen.

4. Wanneer je ziet dat iemand in de supermarkt van alles omstoot

Vooral wanneer er zo’n onhandige piramide aan bonusproducten staat, dat is toch ook gewoon vragen om problemen? En als je dan net de gelukkige bent die mag aanschouwen hoe iemand een hele berg aan havermelkpakken omgooit, dan bezorgt dat je wel het nodige plezier. Natuurlijk help je na het lachen wel even mee met opruimen, als goedmaker omdat je zojuist iemand vierkant hebt zitten uitlachen.

5. Tijdens een minuut stilte bij een herdenking

Vooral die eerste paar seconden zijn even inkomen, daarna lukt focussen wel weer. Eigenlijk is alles dat gepaard gaat met stiltes ongemakkelijk. Zo zat ik vroeger (als niet-gelovige) op een protestants-christelijke basisschool waar we elke dag moesten bidden. Ik zou echt niet meer weten hoe vaak ik straf kreeg omdat ik moest lachen of mijn ogen openhield. Het ongemak zat er blijkbaar al vroeg in.

6. Wanneer iemands zelfgemaakte taart uit elkaar valt

Ik weet het: dit is intens gemeen, want iemand heeft uren aan iets gewerkt dat als een pudding in elkaar zakt. Maar toch heeft het iets grappigs, die teleurgestelde blik van de maker. Overigens weet ik precies hoe pijnlijk het is als je zelf degene bent die de taart heeft lopen bakken. Ik krijg nog steeds grappen naar mijn hoofd geslingerd vanwege een mislukte Nutella-cheesecake die ik maakte voor de verjaardag van mijn vriend. Het zal wel iets met karma te maken hebben.

7. Wanneer je iemand ergens tegenaan ziet lopen op straat

Hier kan ik maar weinig aan doen, dit blijft gewoon een komisch en klunzig beeld. Mensen die vallen, hun hoofd stoten of uitglijden; in zulke situaties is lachen gewoon een soort oerinstinct. Tenzij iemand vervolgens zwaar gewond is, dan bel je uiteraard 112 en houd je je lach in.

8. Wanneer je een vreselijk cadeau krijgt

Meestal lukt het me aardig om toch nog te doen alsof ik iets mooi vind, maar als ik na het ontvangen van een akelig lelijk cadeau mijn zus aankijk, dan kan het nog wel eens flink misgaan. Ooit kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn tante wel heel bijzondere oorbellen, met gigantische bloemen eraan. Daarbij kwam het verzoek of ik ze meteen even in wilde doen. Ondertussen zag ik mijn zus met waterige ogen toekijken, dat maakte het al helemaal onmogelijk om nog te doen alsof ik het iets vond.

9. Wanneer je het uitmaakt met iemand

Helaas spreek ik uit ervaring. ‘Ben je nu serieus aan het lachen?’ is de reactie die hier vaak op volgt. Voor deze situatie wil ik graag de theorie van psychologen inzetten, het lachen dat voortkomt uit ongemak en zenuwen. Hopelijk vergeeft mijn ex me op een dag.

10. Een slechtnieuwsgesprek

Ook voor deze situatie geloof ik in de theorie van psychologen. Ineens moet je lachen terwijl er iets heel verdrietigs aan je wordt verteld. Je vriendin is zojuist gedumpt of haar oma is overleden. Er is niets grappigs aan en toch voel je die mondhoeken optrekken. Dit heb ik voornamelijk met diezelfde vriendin van de begrafenis: wij zijn blijkbaar in combinatie met elkaar heel erg slecht in omgaan met droevige situaties.

11. Wanneer iemand schrikt van een blaffende hond

Ik heb het kleinste en schattigste hondje denkbaar, maar ze kan blaffen als een soort herdershond. Soms besluit ze dit vanuit het niets te doen wanneer er iemand langs loopt en meestal schrikken mensen zich dan kapot. Ik denk vanwege het feit dat ze zo klein en onschuldig is dat ik hier telkens om blijf lachen. Natuurlijk verontschuldig ik me altijd en zeg ik dat ze dit normaal gesproken nooit doet.

12. Wanneer je vrienden straalbezopen zijn

Als iemand echt niet meer op zijn/haar benen kan staan, dan schiet je natuurlijk te hulp, maar wanneer je je eigen vrienden straalbezopen de meest vreemde teksten uit hoort kramen, dan valt een lach toch wel erg lastig te onderdrukken. Je kan vooral niet wachten tot de volgende dag, waarop je dit tot in detail mag navertellen. En met een beetje geluk heb je er ook nog wat mooie video’s van gemaakt.