Dit wil je: een Disney Girls Trip

Mijn omgeving weet dit allang van me, ik schaam me er ook totaal niet voor (integendeel), dus ook hier kom ik er out and proud voor uit: ik ben een Disneyfanaat. Als in: echt een gi-gan-ti-sche fan. Maar dan wel van de tekenfilms van vroeger (al zing ik ‘Let it go’ prima mee): ik kan echt blijven kijken. De liedjes, de verhalen, de romantiek, het nostalgische gevoel… Ik word er oprecht gelukkig van.

Dus je snapt dat ik er al weken naar uitkeek dat ik met mijn vriendinnen naar de musical Disney’s Aladdin zou gaan, in het AFAS Circustheater in Scheveningen. Nu ben ik de grootste Disneyfan van mijn vriendinnengroep, maar liefhebbers zijn we gelukkig allemaal. Sterker nog, dat is na deze musical vertienvoudigd.

Ik was er serieus een beetje zenuwachtig voor; ik had op internet zóveel positieve en enthousiaste verhalen voorbij zien komen dat mijn verwachtingen een beetje onrealistisch hoog waren. Daarnaast ben ik al een keer teleurgesteld door de real life versie van de film Aladdin (ja, sorry, die vond ik echt niets) en dat een tweede keer zag ik niet zitten.

Die zenuwen vergat ik overigens meteen op het moment dat we de parkeergarage in reden. Superhandig: die is echt letterlijk naast het theater, waardoor ik voor de ingang al een gigantische versie van de Lamp zag staan (met een net zo’n gigantische rij fans die er natuurlijk mee op de foto wilden). Snel de kaartjes scannen en voor ik het wist zaten we klaar voor de voorstelling.

Voor de voorstelling begon zat de sfeer er bij mij en mijn vriendinnen al goed in: op de achtergrond hoor je de bekendste nummers van Aladdin al voorbij komen en wellicht heb ik een vals toontje of drie meegezongen.

Maar dan de musical: ik meen het oprecht als ik zeg dat ik in een theater nog nooit zó genoten heb. Wat was dit een spektakel. Ik wil niet te veel verklappen en weggeven van wat je te wachten staat, maar je gaat versteld staan. Hoe ze de Grot der Wonderen hebben weten te creëren op het podium… Wow. Vuurwerk, optisch bedrog, dans, zang; ik wil serieus nog een tweede keer omdat er zóveel te zien was op het podium. Vooral de zang verdient nog wel een extra shout out, want die was echt niet normaal. Stanley Burleson als Geest, wát een energie. Dansen en elke noot raken, ik stond echt versteld.

Omdat ik zo’n grote Disneyfan ben, was ik benieuwd naar hoe mijn vriendinnen erover dachten. Tijdens de pauze hadden wij gekozen voor het pauzearrangement (heel leuk: je drankje én snacks wachten dan al in de Circusbar op je) en dat was een ideaal moment om even bij te praten. Al werd er in het begin niet eens heel veel gepraat, we waren nameloos allemaal stil van het spektakel dat we zojuist hadden gezien.

Oké, last but certainly not least: natúúrlijk heb ik gehuild. De Geest die wordt vrijgelaten, Jasmine en Aladdin die eindelijk samen kunnen zijn: dat zorgt er in combinatie met die prachtige nummers wel voor dat ik het niet droog hou. Kijk ik naar één van mijn vriendinnen op links: ja hoor, ook tranen.

Op de terugweg spraken we af dit minstens één keer per half jaar te doen: een Girls Trip richting het theater. Het is zó’n leuk uitje met z’n allen en we hebben echt allemaal genoten. De kans is echter groot dat we over een half jaar gewoon weer naar Aladdin gaan. Dit was echt magisch.

Ook naar Disney’s Aladdin? Koop hier je tickets.