Piloten vertellen: ‘dit is het engste wat ik heb gezien tijdens een vlucht’
Geen idee waarom ik mezelf blijf pijnigen, want ik kamp nog altijd met vliegangst, maar ik vind het tegelijkertijd altijd zó interessant om er dingen over te blijven lezen. Mijn angst is (gelukkig) niet zo intens dat ik niet meer durf te vliegen, maar ik stap wel elke keer weer met trillende beentjes aan boord. Ik besef heel goed dat het ineens voorbij kan zijn als dat ding neerstort. Toch vind ik opstijgen het allerengst en word ik wat rustiger als we eenmaal stabiel in de lucht vliegen. Maar goed, hey blijkt dus dat we dan ook lang niet altijd veilig zijn. Op Reddit gaven piloten massaal antwoord op de vraag: ‘Pilots, what’s the scariest stuff you’ve seen while flying’ en het is… Best wel eng. Lezen op eigen risico dus.
1. ‘Het was laat op de avond, dus je kon niet heel veel zien, maar ineens was er een gigantische felle bal van licht aan de linkerkant van het vliegtuig. Hij bewoog heel snel door de lucht heen, en ik en de copiloot hadden geen idee wat het was. Andere piloten die in de buurt vlogen vroegen ook via de radio wat het in godsnaam was. Uiteindelijk vloog het voorbij en verdween het aan de horizon. Een paar dagen later kwamen we erachter dat het een raketlancering was van de USN marine. Ik vraag me af hoeveel passagiers denken dat ze een ufo hebben gezien.’
2. ‘Een skydiver die zo’n twintig meter van mijn vleugel vandaan vloog. Ik vloog in een 172 in een gebied waar ik al honderd keer had gevlogen, niet wetende dat ze dat na een vijf jaar lange ban op skydiven weer toestonden. Ik schrok me dood en dacht alleen maar: oh alsjeblieft, laat me deze gast niet vermoorden met m’n vliegtuig.’
3. ‘Ik heb twee keer bijna een botsing in de lucht gehad. Eentje door een nieuwe piloot die niet vloog waar hij zou moeten vliegen en een door de luchtverkeersleider die me zei dat een vliegtuig op elf uur vloog, terwijl hij op twee uur vloog.’
4. ‘Ik ben geen piloot, maar dit gebeurde tijdens een commerciële vlucht waar ik op zat en er is nooit verteld wat er nou aan de hand was. De cabine werd gevuld met allemaal rook en de geur ervan hing er ook sterk. Ik zat bij het raam en de muren en het raam werden te heet om aan te raken. Het engste was nog dat het cabinepersoneel ook zichtbaar in paniek was. Ze renden maar op en neer om boven alle compartimenten te checken op vuur. Ook vroegen ze ons telkens om alle apparatuur te controleren, om te kijken of niks oververhit was. Passagiers kregen paniekaanvallen en ik begon mezelf af te vragen hoe het zou zijn om te overlijden bij een vliegtuigongeluk. De piloot kondigde toen aan dat we dichtbij genoeg waren om een vliegveld te redden waar we een noodlanding konden maken. Toen we aankwamen stonden er overal al brandweerauto’s en ambulances. Nogmaals: niemand vertelde ons wat er aan de hand was. Toen ik twee dagen later weer terug moest vliegen — met dezelfde airline — zei iemand van het cabinepersoneel: Oh mijn god, zat je op díe vlucht?! Dat was écht heel erg.’ Ik vraag me nog steeds af wat er nou echt aan de hand was.’
5. ‘Mijn vader was piloot, en hij vertelde me hoe hij eens vloog met zijn Cessna toen hij tijdens de landing een troep ganzen raakte. Zijn voorscherm was helemaal verbrijzeld en hij en zijn passagier zaten onder het bloed en de veren. Ze zijn veilig geland, maar hij had er een behoorlijk trauma aan over gehouden.’
6. ‘Dit heb ik niet als piloot, maar als passagier meegemaakt. Ik zat in het vliegtuig op het toilet met gigantische buikpijn toen de piloot via de intercom zei dat we turbulentie kregen en onze gordels om moesten doen.
Iedereen ging zitten, inclusief het cabinepersoneel, maar gezien de staat van mijn buikpijn moest ik echt op het toilet blijven zitten, al is dat met turbulentie echt geen goede combinatie. Nu heb ik echt wel eens turbulentie gehad en dat is pittig, maar dit… Dit was even iets anders. Ik weet niet hoe het me lukte, maar net toen ik klaar was en had doorgetrokken begon die turbulentie. En hoe. Om te zeggen dat ik alle hoeken die er in dat toilet zijn heb geraakt is nog een understatement. Ik knalde tegen het plafond, landde weer op de grond, vloog weer omhoog en kwam weer op het toilet terecht. Het was echt verschrikkelijk en ik hield mijn gezicht met mijn handen en armen maar zoveel mogelijk beschermd, zo goed als ik kon. Uiteindelijk kon ik mezelf onder het toilet klemzetten tot de turbulentie over was. Ik verliet het toilet met wat gelach van de andere passagiers, maar vooral bezorgde blikken. Kijk, voor alle andere passagiers, veilig in de stoelen en met hun gordels om, was het te doen, tot ze allemaal gegil uit het toilet hoorden met allemaal gebonk erbij. Ze gingen er allemaal vanuit dat ik dat toilet niet levend zou verlaten.’
