Onze allerleukste girls night out

Nu de poorten van het vermaak weer geopend zijn en de mondkapjes in de hoek gesmeten mochten worden, smachtten wij om een teamuitje. Even de zinnen verzetten. Lachen. Zingen. Dansen. Vergeten.

Omdat ik al twee keer bij TINA, de musical over het romanwaardige leven van Tina Turner (denk: een arm meisje van kleur uit Tennessee die opgroeide tot één van de grootste sterren uit onze geschiedenis) was geweest en als een missionaris wilde overbrengen hoe geweldig deze voorstelling was, gingen we met team Amayzine en Franska (op Wieke na, want die heeft een heel zwaar leven op Jamaica) naar het Beatrix Theater in Utrecht.

Sowieso is een feest aan dit theater dat het op Louboutin-loopafstand van het Centraal Station en van de parkeergarage is. Wij kwamen uit Amsterdam, Haarlem, Rotterdam en Hilversum en voor ons allemaal was de reis een walk in the park. Eten moest een beetje snel gebeuren dus op aanraden van lieve Instagram-volgers werd het The Seafood Bar tussen het station en Hoog Catharijne. Adeline zat al klaar met een romige, houtgelaagde fles met inhoud, de serveerster had het heerlijkste brood gebracht en daarna was het een af en aan van inktvisringen, zalmsashimi, zalmtartaar, kibbeling, perfecte frietjes met een zachtgele (zelfgemaakt, dat proefde je aan alles) mayonaise en ik denk dat ik nog wel eens ga dromen over die vongole en scheermessen in romige wittewijnsaus.

Daarna wandelden we naar het theater en werd er regelmatig haltgehouden vanwege een lachbui. Óf omwille van een selfie. Daarna gingen we heel makkelijk richting entree, garderobe en in een rechte lijn naar de bar waar we, vooruit, nog een glas cava nuttigden voordat we naar binnen gingen. Boefjes die we willen zijn smokkelden we ons glas in onze mouw de zaal in, maar er stond gewoon een meisje met plastic bekers om het goddelijke vocht in over te gieten. Daan en Ella schepten nog wat bakjes snoep en het feest kon beginnen. Telefoons uit, Tina aan.

Daar gingen we op reis door het leven van Tina. De dialogen afgewisseld met zalige optredens. Bewerkingen van de zo bekende teksten door Han Kooreneef, waardoor ze een nog een diepere laag kregen. Ik ga niet alles spoileren, maar ik weet dat ook mensen met een minder groot hart voor musicals deze voorstelling wel tien keer zouden willen zien. Zelf (ik houd wel van musicals) zou ik elke avond wel op een stoeltje naar Nyassa Alberta als Tina willen luisteren. En onze jonge collega’s die Tina Turner niet echt in haar roem hebben meegemaakt waren gegrepen door haar leven. En dan het einde, waarbij je getrakteerd wordt op nog een miniconcert van Tina, de live band en de dansers. Als je een voorbeeld zoekt van waar krijgen voor je geld, dan heb je er hier een gevonden.

Aan het einde van de show dook een ploeg van Koffietijd het toneel op. Wat volgde: een fontein aan nominaties voor de Musical Awards, met als hoogst haalbare die voor de beste grote musical. Oh, er was toch nog een envelop. Een met Nyassa’s naam erop. Genomineerd voor beste vrouwelijke hoofdrol in een musical. Ze stamelde, en zelfs van een afstandje zag ik haar grote ogen vullen en zwellen. Een beloning voor al het harde werken, stamelde ze.

Als Nyassa deze prijs niet wint, eet ik een Chanel-tas op. En als je me een beetje kent, dan weet je dat ik dit alleen maar zeg als de kans daarop (op het opeten ervan dus, hè) nihil is.

TINA – De Tina Turner Musical is echt mijn lievelingsuitje voor een meidenavond, en voor een dochteravond, moederavond of een romantische date trouwens eigenlijk ook.

Wil je ook? Kaartjes koop je hier.