Het verhaal van Trijntje en Suus
Mail even naar Suus, dan zorg ik dat je op de gastenlijst komt. Een appje van Trijntje. Exact op het juiste moment, want ik begeef me al weken in een virtuele spagaat of ik nou wel of niet naar haar Burt Bacharach tour in Haarlem zal gaan. Het lijstje pro’s is kort maar bijzonder ferm. Trijntje, Burt Bacharach: duh. Het lijstje dat zand in de motor strooit is iets langer. Moederdag, een zondagmiddag die we eigenlijk op het strand doorbrengen, prachtig weer (zul je altijd zien)… Maar dan duwt Trijntjes appje me de goede kant op: gewoon gaan. Met zonnig weer naar het theater wandelen is ook verrukkelijk en het is toch Moederdag? Dan kies ik wat ik wil. Dus met twee meisjes naar Trijn. Ik mail naar suus@trijntje.nl en bedenk daar meteen een type bij. Ik zie een ferm ‘niet lullen maar poetsen‘ producer voor me. Waarschijnlijk een met twee telefoons, altijd een kartonnen beker koffie in de hand, gympen, een spijkerbroek en een hoodie van een vorige tour waar ze aan heeft meegewerkt. Zoiets.
Suus mailt keurig terug. We staan op de gastenlijst en ze wenst ons veel plezier. Tot zover Suus.
Trijntje is Trijntje is Trijntje. Zodra ze haar mond opent, prikken mijn ogen al. Ook zij zijn geprogrammeerd volgens het principe Pavlov. Als zij zingt, ga ik huilen. En dat weten mijn ogen. Gelukkig leer ik vandaag dat Burt Bacharach zegt dat je ‘gewoon niet goed’ bent. Bovendien zijn we allemaal makkelijk op te lichten na twee jaar in isolatie te hebben doorgebracht.
Ik kijk naar de band. Die is jong, zoals ik later zal leren. Op Hans Vroomans, de begenadigde pianist, na. Trijntje vertelt over hoe corona ons raakte en vooral hoe het de levens van jonge muzikanten dwarsboomde. Met een kreukloos diploma, zo vers, van het Conservatorium in je binnenzak en alleen maar dichte deuren voor je neus. Daarom reageerde Trijntje op een open advertentie op Facebook waar een jonge zangeres zich aanbood voor welk klusje dan ook. Koffie zetten, mailtjes beantwoorden; het maakte haar niet uit, als het maar bij een artiest was zodat ze in ieder geval nog bewoog in de wereld waarin ze ooit zelf hoopte te schitteren. Dus Trijn dronk koffie, op anderhalve meter afstand, en de vrouw kreeg de baan. Op één voorwaarde: ze moest blijven zingen. Elke dag. En dat doet ze, vertelt Trijntje: ‘Want jullie hebben al een uur naar haar zitten kijken en luisteren.’ Suus dus. Oftewel Suzy V. Een beetje bedeesd werd ze naar voren geduwd waar ze ‘Breaking up is so hard to do’ wel zo kwetsbaar en klein zong dat zelfs mijn meisjes bijna zaten te snotteren.
Het doel van Trijntje is om Suzy V elke dag meer volgers op Instagram te bezorgen dan de dag ervoor. Gisteren hebben we hopelijk de 51 verse volgers afgeleverd, maar als ik daar vandaag met jullie eens het tienvoudige van zou kunnen maken… Want om nog maar even bij Burt Bacharach te blijven: what the world needs now is love, sweet love. En een steuntje in de rug in de vorm van een volger voor iemand met talent en werklust, dat is toch de kleinste moeite denkbaar.
Bovendien kun jij als ze later een grote Suus is zeggen: ik was er als een van de eersten bij.
Dit bericht op Instagram bekijken
