‘Ik sta al twee jaar voor níks om zes uur ’s ochtends op’
De eerste gaat subtiel om stipt zes uur af, de tweede volgt vijf minuten later. Ik weet dat snoozen slecht voor je is, maar ik vind het al een enorme prestatie dat ik de puf heb om mezelf op dit uur in de badkamerspiegel aan te kijken. Al twee jaar. Alleen blijkt dat nu allemaal voor niks.
Het vroege opstaan is eigenlijk de schuld van de avondklok, want als ik verplicht om acht uur ’s avonds thuis moest zijn dan kon ik net zo goed ook vroeg naar bed. En dus verschoof de bedtijd van elf naar tien en het opstaan van zeven naar zes. Ik had ineens zeeën van tijd nog voor de rest van de wereld wakker werd en richting het koffiezetapparaat sukkelde. Ik sportte, ik mediteerde, ik wandelde soms zelfs al rond zessen buiten met onze logeerhond. En ik tikte altijd al een artikeltje af nog voor de klok acht uur sloeg. Allemaal reuze efficiënt. Al vinden mensen in mijn omgeving het wel een beetje eng, want de avondklok is (goddank) voorbij maar de wekker op zes uur bleef.
‘Ja, maar Aad staat om zes uur op,’ zeggen ze dan. Voor het geval je het je afvraagt: mijn inner circle noemt me Aad. Ik voel me dan altijd een beetje ongemakkelijk, want dan ben je ineens een morning person terwijl ik vroeger altijd het idee had dat avondmensen gezelliger waren. Maar tegelijk ben ik ook raar trots, want kijk mij eens fris en (niet altijd even) fruitig aan mijn dag beginnen. En ik ben niet alleen, want vroeg opstaan lijkt de nieuwe trend.
Toen ik dit weekend op mijn gemak de nieuwsbrief van De Havermelkelite doornam (schrijf je in, het is geweldig) stond het daar ineens: ‘Vroeg opstaan is het nieuwe statussymbool.’ Oeff! Werkt het dan niet? Is het gewoon een selfcaretrendje waar ik ongemerkt in verzopen ben? Al twéé jaar lang? Dat ligt er maar net aan, zegt personality researcher Gordon Flett. Als je vroeger opstaat zodat de yogales in je schema past, dan is er niks mis mee. Doe je het vanwege het idéé dat je complete welzijn er beter van wordt, dan kan het je flink gaan tegenvallen. Best logisch, want het enige dat je doet is een uur toevoegen aan je dag en je aan die routine houden. Het is niet sexy, het is niet verlichtend, het is vooral gewoon heel simpel. Zo lang je maar niet denkt dat je automatische de volgende Barack Obama in de making bent, dan zit je dus redelijk safe, zeggen experts.
Denk trouwens maar niet dat ik ook maar één minuut voor mijn wekker wakker word. Ik voel in elke vezel van mijn lijf het ongemak als ik lees dat iemand om vijf uur opstaat, maar zes uur is ook even een uurtje géén mail, géén berichten van andere mensen en géén types die meteen aan je kop staan te zeuren. De ene keer gebruik ik het bijzonder effectief door er een meditatie in te knallen en vroeg te wandelen, de andere keer verlummel ik mijn tijd met koffiedrinken en vanuit bed online het nieuws doorspitten. Ik vind het in beide situaties een uur winst. Maar laat je vooral niet gek maken door mij, want ik moet wel gewoon om half elf naar bed, anders ben ik niet te genieten. En niet te vergeten: ik heb geen kleine koters die zich op me storten terwijl ik in lotushouding op de grond zit.
