Bizar: het huisfeestje van Tyler Hadley

True crime-liefhebbers, we gaan even een zaak induiken waar je versteld van gaat staan. Dat er zulke zieke personen op de wereld zijn; denk je alles gehad te hebben… Als je alle Netflix-docu’s denkt te hebben gezien, verwacht je misschien een beetje murw te zijn van alle true crime-hits om je heen, maar wacht maar af. Want jaren geleden (dit speelde zich af in 2011) las ik een artikel op de site van Rolling Stone, en dat heeft me nooit meer losgelaten. Dus nu dacht ik: dat vinden jullie true crime-liefhebbers vást ook wel interessant. Excusez-moi voor de eventuele nachtmerries die nog gaan komen. We gaan het even hebben over het huisfeestje dat Tyler Hadley op zeventienjarige leeftijd gaf in zijn ouderlijk huis in St. Lucie op zaterdag 16 juli 2011.

Tyler Hadley vertelde al de hele week aan zijn vrienden dat hij een feestje zou gaan geven, maar niemand geloofde hem. Zijn ouders waren namelijk ontzettend streng en zouden dat nóóit goedkeuren. Toen hij die avond op zijn Facebook het bericht ‘party at my house hmu’ (hmu = hit me up) plaatste, werd er dan ook vol ongeloof gereageerd. ‘Wat als je ouders thuiskomen?’ vroeg een vriendin online, waarop Tyler reageerde dat dat niet zou gebeuren. ‘Vertrouw me maar.’

Het nieuws van het feestje bij de Hadleys — dat een jongen alleen thuis zou zijn — ging als een lopend vuurtje rond en al snel waren er zo’n zestig mensen aanwezig. ‘Ik wil niet dat iemand binnen rookt,’ vertelde Tyler aan zijn gasten, ‘het is het huis van mijn ouders.’ Dat bleek aan dovemansoren gericht te zijn: er werd veelal beer pong gespeeld, in de woonkamer lagen overal lege flesjes en sigaretten werden uitgemaakt op het tapijt, op het aanrecht en op de muren. Het leek Tyler bijzonder weinig te doen. Hij maakte zich vooral zorgen om de buren. Wat als zij zouden klagen bij de politie over de overlast?

‘Weet je, blijf maar gewoon binnen. Je mag binnen roken. Het maakt me niet uit.’

Waar zijn ouders dan ineens heen waren, vroegen zijn vrienden. Tegen vriend Mark Andrews zei hij: ‘Ze zijn naar Georgia,’ tegen Ryan Stonesifer: ‘Ze zijn in Orlando.’ en aan Richard Wouters zei hij: ‘Ze wonen hier niet. Dit is mijn huis.’

Tylers vriend Markey Philips kon niet bij het feestje zijn omdat hij dat weekend bij zijn oma en oma was. Een paar avonden ervoor had hij met Tyler nog spelletjes gespeeld en ‘toen kwam hij normaal over’, vertelde hij later aan de politie. Maar er was hem wel iets opgevallen tijdens een incident twee weken daarvoor. Tyler had uit het niets tegen Markey gezegd ‘dat hij zijn ouders wilde vermoorden en daarna een groot feest wilde houden’. Volgens Tyler had nog nooit iemand dat gedaan: een groot feest houden terwijl de lichamen nog in het huis lagen. Markey vond het raar, maar ging ervan uit dat Tyler een grapje maakte. Hij had al vaker gezegd dat hij zijn ouders wilde vermoorden, maar dat nam niemand toch serieus.

Een uur na middernacht was het feestje nog in volle gang en waren er zo’n honderd man aanwezig. Er was bier bij gehaald, mensen werden steeds meer dronken en het huis werd één grote bende. Het maakte Tyler niet uit: ‘Doe maar gewoon wat je wilt,’ zei hij tegen zijn gasten, van wie hij de meerderheid niet eens persoonlijk kende.

Rond die tijd vroeg Tyler aan zijn vriend Michael Mandell of hij even mee naar buiten kon komen zodat ze met z’n tweeën konden praten. Toen ze aan het einde van de straat stonden, zei Tyler hem: ‘Ik heb mijn ouders vermoord. Michael, ik meen het. Ik lieg niet tegen je. Als je goed genoeg kijkt, kun je de bewijzen zien.’ Tyler wees naar het einde van de straat, waar Michael de auto van zijn ouders zag staan; hoe waren ze vertrokken zonder auto?

Michael zei tegen Tyler dat hij hem nog steeds niet geloofde en dus nam Tyler hem mee naar de garage, waar hij het licht aandeed. Daar zag hij een bebloede voetafdruk, waarna hij gelijk de garage verliet en Tyler hem meenam naar de slaapkamer van zijn ouders.

Daar zag hij verschillende sporen van bloed op de muren, stoelen met bloeddoordrenkte handdoeken erop en daaronder zag hij een grote berg. En onder die grote berg lag een bebloed, wit been.

Tyler begon te vertellen hoe hij het had gedaan en waarom. De mobiele telefoons van zijn ouders had hij verstopt, zodat ze niet om hulp konden roepen. Daarna nam hij drie XTC-pillen, omdat hij bang was dat hij het nuchter niet zou durven. In de garage vond hij een hamer: dat zou zijn moordwapen worden. Zijn ouders vroegen hem waarom, waarop hij reageerde: ‘Waarom niet?’

Michael hoorde het allemaal aan. Hij verliet het feestje niet. Sterker nog, hij bleef nog 45 minuten hangen en nam meerdere selfies met Tyler. Voordat hij wegging nam hij alle percocetpillen mee waarmee Tyler later die avond zelfmoord wilde plegen.

De politie kwam na telefoontjes van de buren rond tweeën langs. Tyler sprak met hen, ze gingen weg en het feestje ging weer door. Iets over half vier in de ochtend plaatste Tyler op zijn Facebook dat er ‘morgen weer een feestje zou zijn’. En dat zou misschien ook gebeurd zijn, ware het niet dat de politie recht voor de deur stond: Michael had ze gebeld en alles verteld.

Tyler wist meteen wat hem te wachten stond: ‘Ik weet dat ik naar Rock Road ga (het adres van de St. Lucie County Jail). Breng me er maar gewoon heen.’

Momenteel zit hij zijn gevangenisstraf uit (levenslang zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating) in de Okeechobee Correctional Institution voor mannen. Hij schrijft zijn familie en vrienden nog af en toe, zo ook Michael Mandell. Hij zegt hem te vergeven voor het feit dat hij de politie heeft gebeld, maar schrijft hem ook: ‘Ik zit nu in de gevangenis door jou.’

Lees hier het hele artikel in Rolling Stone, (warning: met bizarre en gruwelijke details) en/of kijk de docu hieronder als je meer wilt weten over deze zaak.