Verliefd op mijn iPhone-filmpjes
In deze dagen waarin we van teleurstelling in schandaal lijken te duiken heb ik soms behoefte aan klein geluk. Dat het net even stopt met regenen als jij op de fiets wil stappen. Dat je collega een perfecte latte macchiato op je bureau zet als je op ‘verzenden’ drukt van een stuk waar je drie uur aan hebt gewerkt. Van die gratis en gevonden geluksmomentjes.
Die geeft mijn telefoon me dus ook. Kreeg ik vroeger een gezellig in elkaar geknutseld jaaroverzicht van mijn telefoon gepresenteerd (was ik trouwens ook blij mee, heus) of een overzicht van alle foto’s met mijn vader bijvoorbeeld, nu heeft een toegewijde werknemer zich gestort op een creatievere invulling van je fotogalerij. Dus ineens krijg ik filmpjes met het thema ‘golden hour’, ‘beste vrienden’, ‘eet smakelijk’, ‘Parijs’ of de wonderlijke maar toch oh zo gezellige thematische paraplu ‘eten met Lilian’. Ze zijn allemaal verrassend, brengen me terug naar tijden en plekken die ik bijna vergeten was, tekenen een glimlach op mijn mond of laten een traan naar beneden rollen.
En het leuke is? Ik kan niet bedenken wat de verborgen, commerciële gedachte achter deze wekelijkse traktatie is. Mijn telefoon geeft het me zonder iets terug te verwachten. En is dat nou niet exact de essentie van echt aardig zijn?
