Het meisje dat bleef appen

Een van de vele is het, verhalen die je niet loslaten. Iets relatief kleins dat de oorlog zo dichtbij haalt. Bommen, rakketten, verwoestingen; het is te veel om te bevatten. Maar dit appverkeer haalt de oorlog zo recht je hart in.

Olaf Koens, correspondent, was gisteravond te gast bij Humberto en vertelde een verhaal over een Oekraïens meisje. Haar vader moest vechten voor hun land en zoals elke dochter maakte ze zich zorgen. Dus ze appte dagelijks. ‘Papa, ben je oké?’ ‘Papa, we missen je.’ ‘Papa, je moet gauw terugkomen.’ Na een tijdje kwamen er geen appjes meer terug, dus ze persisteerde. Dat papa antwoord moest geven. Dat hij moest laten weten dat hij leefde. Iets, iets moest hij zeggen.

Toen kwam het bericht. Papa was niet meer. De strijd was te zwaar geweest. Hij had zijn leven gegeven voor zijn land. Papa was niet meer, maar de appjes bleven. ‘Papa, je bent dood, zeggen ze.’ ‘Papa, we hebben je vandaag begraven.’ ‘Papa, we missen je zo verschrikkelijk.’

Ik hoop dat iemand het bericht van deze appjes naar Vladimir Poetin stuurt. Wie weet is dit de geheime code die het hangslot om zijn hart weet open te breken.

Beeld: Humberto