Mensen vertellen: ‘Ik was bij Woodstock ’99’

Mijn favoriete docu sinds tijden: Woodstock ’99 op Netflix, een driedelige docu die van mij nog véél meer afleveringen had mogen hebben. Echt, zó indrukwekkend, dus als je ‘m nog niet hebt gezien weet je wat je te doen staat. In 1999 was ik tien, en dat is slechts één van de honderd redenen waarom ik daar nooit bij had kunnen zijn, maar het had me stiekem heel vet geleken. Ik was namelijk een groot fan van Korn en Limp Bizkit, en vooral het concert van die laatste is één van de beste dat ze ooit hebben gegeven (en staat in z’n volledigheid op YouTube). Het festival liep echter niet helemaal soepel, want de laatste avond werd letterlijk álles in de fik gestoken. Heftige beelden, maar was het ook zo heftig? Op Reddit (waar anders?) delen mensen hun ervaring.

1. ‘Het was puur hedonisme. Limp Bizkit en DMX waren bizar. Ik zag de Canadese delegatie volledig uitrukken om de vrede een beetje te bewaren. De bovenkant van twintig dollar kostende pizzadozen afscheuren om een bordje te maken met de vraag of iemand LSD had (wat ik vervolgens binnen tien seconden kreeg), mijn tent die letterlijk in vlammen opging terwijl ik naar de Red Hot Chili Peppers liep, vreemden die elkaar aan het wassen waren bij de gemeenschappelijke wasbakken die zó smerig waren. Het was bizar.’

2. ‘Ik was al op vrijdag al mijn vrienden kwijtgeraakt en ik had nog veertig dollar voor de rest van het weekend; ik was compleet de lul wat betreft geld. Mensen waren wel enorm behulpzaam. Het meeste geld ging op aan water, maar zaterdagavond was ik alsnog zo uitgedroogd, verbrand van de felle zon en smerig dat ik in slaap ben gevallen tegen een vuilniszak aan, die vervolgens tegen mijn gezicht aan was gesmolten, waar ik al gigantisch verbrand was. De EHBO heeft me daar uiteindelijk mee geholpen en legde me aan een infuus. Vervolgens weigerde ik het festival te verlaten voor ik mijn vrienden terug had gevonden, want anders kon ik met niemand meerijden. Ik heb zoveel lol gehad als mogelijk was. Was het soms ellendig? Tuurlijk. Maar het is iets wat ik nooit had willen missen.’

3. ‘Ik was er het hele weekend. Jep, het was echt zo erg. De documentaire is behoorlijk waarheidsgetrouw, maar heb het alsnog te gek gehad. Ik heb zoveel vette optredens gezien en je keek je ogen uit naar andere mensen. Nog nooit ben ik zó verbrand, alles was belachelijk duur, overal lag vuilnis, mensen staken alles wat ze tegenkwamen op die zondagavond in brand. Het was gestoord en zeker een weekend dat ik nooit zal vergeten. Mijn moeder heeft nog altijd spijt dat ze me daarnaartoe heeft laten gaan op mijn zeventiende.’

4. ‘Ik heb de documentaire nog niet gezien dus ik heb geen idee of dat een goed beeld geeft, maar ik was erbij. Ik viel voor een paar speakers in slaap tijdens het concert van Kid Rock en toen ik een paar uur later wakker werd zag ik geen kleur meer. Op zondagavond, tijdens de Red Hot Chili Peppers, stond ik bijna helemaal vooraan en vloog mijn bril het publiek in nadat ik op de achterkant van mijn hoofd werd geslagen. Ik vond ‘m wel terug, dus dat was fijn. De blaren op mijn armen en rug van de verbranding door de zon was wel een stuk minder, trouwens.’

5. ‘De Dixi’s waren helemaal vol al voordat de eerste act op vrijdag moest beginnen en dat was rond elf uur ’s ochtends. Ze werden vervolgens nooit meer geleegd. Ik herinner me nog steeds die stank. Mijn god, die stank. Sommige slimmerds hadden een waterleiding gebroken die van de wasbak rechtstreeks naar die toiletten ging, waardoor er een soort modderpoel werd gecreëerd van water met stront. En zóveel mensen doken erin. Ik heb een stel seks zien hebben in die stront.’