Wow: liefde kan dus écht een verslaving zijn

Vorige week was mijn geliefde aan het zeilen met zijn vrienden in Italië. Ik moet zeggen: de eerste drie dagen genoot ik volop van de rust. Nou ja, eigenlijk was er niet echt rust, want ik had m’n hele week volgepland met sociale activiteiten. Maar toch, even geen gekibbel en rekening hoeven houden met elkaar is soms best fijn.

En wat is nou een week? Zeven dagen; zo’n korte periode zou je wel zonder elkaar moeten kunnen. Toch was ik het op dag vijf ineens spuugzat en kwam ik (wederom) tot de conclusie dat ik het leven samen stukken leuker vind. Ik voelde me eenzaam, somber en vooral heel erg aanstellerig, want het was tenslotte nog maar dag vijf. Hoe doen mensen dit in godsnaam die een lange afstandsrelatie hebben? bleef ik maar denken.

Maar volgens de wetenschap zijn deze gevoelens volkomen normaal en heeft het missen van iemand ook daadwerkelijk effect op je lichaam. Geen aanstellerij dus, zelfs niet wanneer je lover net de deur uit is. Goed, hoe gaat dat missen van iemand dan in z’n werk? Volgens psychotherapeut Puja Parikh verandert de emotie van liefde iets in je hersenen. Wanneer je met je geliefde kust, knuffelt en intiem bent komen er zogeheten gelukshormonen vrij: oxytocine en dopamine. Deze stofjes geven je dat fijne gevoel wanneer je met je partner bent, maar zijn ook enigszins verslavend.

Uit onderzoek blijkt dan ook dat je hersenen hetzelfde reageren op verliefd worden als op het gebruik van cocaïne. Wanneer jij en je geliefde even zonder elkaar moeten doorkomen wil je er het liefst alles aan doen om toch weer samen met hem/haar te zijn. Oftewel: je krijgt last van afkickverschijnselen. Dat verklaart ook meteen al die talloze nummers over liefde en drugs; het is gewoon écht waar.

Maar wat kun je hieraan doen, wanneer je lover bijvoorbeeld op vakantie is? Nou, de oplossing is vrij simpel: probeer dit gevoel te vervangen door andere activiteiten die jouw dopamine- en oxytocinelevel weer een boost kunnen geven. Ga lekker sporten, maak wandelingen, pak je hobby’s op en probeer vooral niet weg te kwijnen in zelfmedelijden. Het is volkomen normaal om je geliefde te missen, geen reden dus tot paniek.