Waarom Carrie en Mr. Big het meest toxic stelletje zijn

Vroeger kon ik zó wegdromen bij de droomstelletjes van mijn favo films en series. Zo’n liefde als Jack en Rose in Titanic? YES please. Net als bij Allie en Noah in The Notebook (uiteraard). Die scène in de regen, daar droom je toch van? Maar ik droomde ook van een romance als Blair en Chuck en ja, ook van zo’n romance als Carrie en Mr. Big. Wat deze romance trouwens met elkaar gemeen hebben? Ze. Zijn. ZO. Toxic.

Jack en Rose misschien nog wel het minst, behalve dat Rose eigenlijk bezet was en er héus wel plek was op die deur. Maar de rest? Dat moet je echt niet willen. Noah die Allie dwingt om met hem op date te gaan omdat-ie zich anders ter aarde stort vanuit een reuzenrad, Chuck die Blair wel even inwisselt voor een hotel en Carrie en Mr. Big: waar moet ik beginnen?

Dit vind ik toch wel het meest toxic stelletje dat de afgelopen jaren op tv is geweest. Van beide kanten trouwens. Die hele relatie begon al ontzettend wankel: Mr. Big had vertrouwensissues, maar Carrie hield stug vol, ook toen ze erachter kwam dat hij niet helemaal eerlijk was geweest over zijn verleden. Zo was hij al eens getrouwd geweest met een vrouw genaamd Barbara. Was-ie even vergeten te vertellen. Toxic. Carrie besluit dan toch maar om die Barbara even op te zoeken omdat ze haar wil ontmoeten. Euh, sorry? Tóóóxic.

En wanneer ze dan echt een stel zijn, wil Big dat in het eerste seizoen van Sex and the Citytoch liever niet aan de grote klok hangen als ze samen op een feestje zijn. Hij stelt haar aan een vriend voor als ‘een heel speciaal iemand’, waarop die vriend denkt dat zij ene Julia is. Rode vlaggen alom, maar Carrie besluit hier niet over te gaan praten, maar gewoon weg te stormen. Wederom rode vlaggen alom.

En door de seizoenen heen lijken zij gewoon níet met elkaar te communiceren. Carrie trekt het bijvoorbeeld niet dat Big het maar niet over zijn lippen krijgt om te zeggen dat-ie van haar houdt. Maar in plaats van dat gewoon met hem te bespreken, zoekt ze ruzie met Big en eindigt die avond nog naast een andere man in bed. Echt een goede manier om met je issues om te gaan. Ja, dat was sarcasme.

Dit gebrek aan normale communicatie gaat gewoon zes seizoenen door, en daarna ook nog eens in twee tenenkrommend slechte films, waarin we in de eerste film ook nog eens het toppunt hiervan meemaken: gáán ze eindelijk trouwen, weet Big het toch niet helemaal zeker. En daar praat hij niet over, nee hoor: hij peert ‘m gewoon voor de bruiloft en pas wanneer hij zelf heeft bedacht er klaar voor te zijn, komt-ie weer opdraven. In plaats van — gek idee misschien — met zijn aanstaande over zijn angsten te praten?

Vroeger vond ik het echt het ultieme gebaar van liefde en romantiek; als een stel uit elkaar was gegaan (bij voorkeur door een ruzie) en dat de één dan de ander wilde terugwinnen door één of ander groots gebaar, zoals Big die Carrie terugveroverde in Parijs. Toen ik Sex and the City laatst terugkeek viel het me pas op dat deze twee mensen doen alsof ze de grootste liefde bij elkaar hebben gevonden, terwijl het ze niet eens lukt om één keer (verbeter me maar hoor, als je een keer het tegendeel hebt gezien in de serie of films) een issue, hoe klein of groot dan ook, normaal met elkaar te bespreken.

En dan heb ik het nog niet eens over de manier waarop Carrie Aidan heeft behandeld…