Waarom het oliedom is dat Ferragni in beroep gaat

Chiara Ferragni is overal in het nieuws en dat heeft niets te maken met een verse tas, de over the top kerstdecoratie in hun familiehuis aan het Comomeer of misschien zelfs een nieuwe liefdesbaby. Ferragni, de Italiaanse mega-influencer met bijna 30 miljoen volgers (ze verloor er in een dag 4000) naar wie Harvard zelfs ooit een studie deed, is keihard van haar zelfgebouwde troon gevallen.

Ze zit in het bestuur van Tod’s, heeft een eigen kleding- en sneakerlijn en er zijn kauwgompjes te koop met haar kenmerkende knipoogjes op het pakje. Kortom, de geldfontein stroomt rijkelijker dan de afgelopen novemberregen in Nederland. Maar het is blijkbaar niet genoeg. Vorig jaar verkocht Chiara Ferragni een typisch Italiaanse pandoro gate (wat mij betreft het enige Italiaanse product dat prima in de verpakking kan blijven, maar dat terzijde) en zei dat de opbrengst zou gaan naar een kinderziekenhuis in Turijn.

En dat, zo blijkt nu, is nooit gebeurd. Ja, de panettone-fabriek heeft braaf 50.000 euro aan het ziekenhuis gedoneerd (dat was waarschijnlijk de voorwaarde van Ferragni om haar naam op de panettone te mogen zetten), maar de rest van de opbrengst ging gewoon rechtstreeks naar villa Ferragni.

En nu huilt de superster krokodillentranen want och nee, zo had ze het natuurlijk niet bedoeld en zo is ze niet opgevoed en deze waarden wil ze niet meegeven aan haar kinderen.

Ondertussen heeft ze als de wiedeweerga een miljoen euro overgemaakt aan het ziekenhuis.

So far een typisch geval van een gemene uitglijder van een influencer en een dito gevalletje van crisismanagement. Berouw tonen en je poeplap trekken. Maar, en daar komt het domme deel wat mij betreft, tegelijkertijd gaat ze wel in tegen de 1 miljoen euro boete die ze moet betalen vanwege fraude en misleiding. Want dat vindt ze disproportioneel hoog. Beste Chiara, dat is dom. Je kan waterballetten in je miljoenen. Zucht diep, huil uit en trek die creditcard. Je reputatie heeft een deuk dieper dan Su Goroppu in Sardinië en het enige dat je kan doen is nederig zijn, je schuld bekennen en betalen. Misschien zal het volk van Italië en de rest van de wereld je weer omarmen en kun je verder gaan met dansen in je inloopkasten. Maar nu is het niet aan jou om wie dan ook de les te lezen. Incasseren kun je leren. Ook jij.