Dating Disasters: ‘Hij appte dat hij het zo gezellig had gevonden. Sorry? Hadden wij zojuist deelgenomen aan dezelfde date?’

In Dating Disasters vertellen anonieme lezers over hun gênantste, meest tenenkrommende en dramatische dates. Deze week: Jelle en zijn telefoon.

Ik ontmoette Jelle in een overvolle kroeg waar hij verveeld met zijn telefoon stond te spelen. Ik weet niet wat het was, maar iets aan zijn complete gebrek aan interesse in zijn omgeving vond ik dan weer heel interessant. Het had ook aan de vijf tequila’s kunnen liggen hoor, dat mijn standaarden ongeveer in de kelder lagen, maar op dat moment wilde ik maar één ding: zijn aandacht veroveren.

Ik griste zijn telefoon uit zijn handen, zette mijn nummer erin en zei: ‘Zo, nu heb je in ieder geval iets nuttigs te doen, app me.’ Ik draaide me meteen weer om om en voelde me een vrouw van de wereld. Of dit door mijn spontane actie kwam of de zesde shot tequila die inmiddels voorbij was gekomen weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat die actie gewerkt heeft. Ik kreeg namelijk meteen een appje van een onbekend nummer met: ‘Waar ben je nou naartoe?’ Op dat moment zweefde ik ergens tussen hier en de volgende dimensie in, zo ver was ik al, dus ik appte hem pas de volgende ochtend terug. Ik verwachtte er niet veel van en was oprecht een beetje vergeten hoe hij eruit zag, maar ik merkte wel dat ik het erg leuk vond dat hij meteen terug appte.

Ons contact ging een aantal weken zo door. Ik heb een drukke baan waarbij ik nauwelijks de tijd heb om mijn berichten te checken, maar wanneer ik hem ook wat stuurde, hij wist altijd binnen twee minuten te reageren. Ik vond het een verademing. Dit was weer eens iets anders dan mijn vorige dates waarbij ik kon rekenen op drie tot vijf werkdagen tussen ieder appje in. Weer besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en ik vroeg hem op date. Met iemand waarmee ik zo leuk kon appen, moest een date wel goed komen.

Dat ik dat helemaal mis had, ontdekte ik op het moment dat ik hem zag. Hij stond al op me te wachten voor het café waar we hadden afgesproken en ik herkende hem aan diezelfde, ongeïnteresseerde houding die hij de avond van onze ontmoeting ook had aangenomen. Hij zag me in eerste instantie ook niet eens aan komen lopen omdat hij zo begraven zat in zijn telefoon.

We liepen naar binnen en daar ging het al gauw van kwaad tot erger. Zijn ogen leken wel vastgeplakt aan zijn scherm en ik had het idee alsof hij een heel boekwerk aan het typen was. Op alles wat ik zei, reageerde hij met: ‘ja’ en ‘hmm’ en toen de serveerster onze bestelling op kwam nemen, keek hij niet eens op en mompelde hij dat hij een biertje wilde. Achteraf had ik hier gewoon iets van moeten zeggen, maar ik was te verbaasd om ook maar iets zinnigs te kunnen bedenken. Het was alsof ik een gesprek met een muur aan het voeren was.

Na het eerste drankje loog ik dat ik weg moest. Ook daar leek hij niet van op te kijken. Hij reageerde met een vlakke ‘oké’ en rekende af. We namen afscheid en ik wist zeker dat ik hem nooit meer zou zien, totdat hij me direct na ons afscheid appte dat hij het zo gezellig had gevonden. Sorry? Hadden wij zojuist deelgenomen aan dezelfde date? Ik heb ons gesprek maar snel afgekapt door te zeggen dat ik merkte dat ik toch nog niet helemaal toe was aan een relatie. Hij appte terug dat hij dat jammer vond, want hij was dat namelijk wel. Ik heb maar niet gezegd dat het leek alsof hij al in een relatie met zijn telefoon zat, maar ik hoop dat het goed met hen gaat. Ze leken elkaar in ieder geval helemaal te hebben gevonden.

Wil jij jouw Dating Disasters ook met ons delen? Leuk! Stuur een mail naar info@amayzine.com en misschien lees je jouw verhaal hier binnenkort wel terug.