Dating Disasters: ‘Ik bleef een tijdje uit verbazing naar mijn telefoon staren: was deze chick serieus?’

In Dating Disasters vertellen anonieme lezers over hun gênantste, meest tenenkrommende en dramatische dates. De mannen zijn los, want deze week is er wéér een man aan het woord: bedankt en tot nooit meer ziens.

Ik heb meestal niet lang nodig om door te hebben of ik een date voor herhaling vatbaar vind of niet. Zo ook op mijn date met Lieke. Ik ontmoette haar op een datingapp en we besloten al gauw een drankje te drinken in mijn stad. Zij kwam met de trein naar mij toe, zo kon zij ook wat drinken, zei ze.

Onze date begon best gezellig hoor, maar ik voelde meteen al dat er geen klik was en dat ik weinig interesse had in een vervolgdate. Dat lag bij haar wel anders, dat hoefde ze niet eens te zeggen. Naast het feit dat ze me bijna letterlijk onder de tafel dronk (wat ik op zichzelf al best onaantrekkelijk vond), had ze ook moeite om van me af te blijven. In de paar uur dat we daar zaten bleef ze met haar hand over mijn arm en been aaien, terwijl ik haar daar absoluut geen aanleiding voor gaf.

Toen ze tegen een uur of half twaalf zo beschonken was dat ze het wel een goed idee vond om schaamteloos in mijn tepels te knijpen (ik verzin dit niet), vond ik het wel mooi geweest en vroeg ik haar hoe laat haar trein ging. Ze keek me teleurgesteld aan en zei dat er nog maar één trein ging die ze niet per se hoefde te halen als ik daar ook zo over dacht. No way, dacht ik, jij gaat gewoon naar huis. Ik heb nog nooit zo snel een rekening betaald en bood aan om haar jas aan te trekken. Alles om deze vrouw zo snel mogelijk naar huis te krijgen.

Waar ik dacht dat ik haar avances subtiel genoeg had afgewezen, bleek ik misschien iets té subtiel geweest te zijn. De weg naar het station was namelijk één grote grap waarbij mijn date er alles aan deed om haar trein te missen. Het begon bij het ‘vergeten’ van haar sjaal, die ik rennend op moest halen aangezien die trein op het punt stond om te vertrekken. Vervolgens moest ze zo ongeveer om de twintig meter haar veters strikken. Nogmaals: ik verzin dit niet. Het gebeurde zo vaak dat ik in mijn opwelling van ongemak bereid was om al mijn geld uit te geven aan een paar klittenbandschoenen voor dat kind.

Ik moest haar werkelijk naar het station slepen, maar wonder boven wonder hebben we het gered. Ik duwde haar nog net niet de trein in en we namen afscheid. Bedankt en tot nooit meer ziens, dacht ik. Veel tijd om na te denken had ik trouwens niet, haar trein was nog niet vertrokken of ze appte al: ‘Ik had mijn auto bij het station in mijn stad gezet, nu moet ik nog naar huis rijden. Ik ben daar veel te dronken voor dus ik had echt beter kunnen blijven slapen. Bovendien heb ik echt zó veel zin in je.’ Ik bleef een tijdje uit verbazing naar mijn telefoon staren: was deze chick serieus?

Natuurlijk heb ik nog wel gevraagd of ze goed was thuisgekomen, maar daarna heb ik er een punt van gemaakt om deze vrouw te allen tijde te ontwijken. Zij dacht daar trouwens precies hetzelfde over. Ik heb haar nog één keer gezien op een feestje waarbij ze niet wist hoe snel ze weg moest komen toen ze me zag. Ik geef haar groot gelijk, ze zal zich (hopelijk) schamen voor haar gedrag. Afijn, wat kan ik zeggen? De kater komt altijd later.

Wil jij jouw Dating Disasters ook met ons delen? Leuk! Stuur een mail naar info@amayzine.com en misschien lees je jouw verhaal hier binnenkort wel terug.