Even over MAFS… Deel 2

Zullen we weer?

Remco
Zal ik eerst maar even beginnen met Remco? Die arme jongen. Hij heeft echt humor, heus. Dat zag je aan zijn reactie op de vraag frites of pasta. ‘Ik hoor net dat dit op zaterdagavond frites is.’ Vond ik ad rem. En vriendelijk. Je zou maar gekoppeld worden aan Paula; hartstikke leuk, ogen om in te verdrinken, sportief net als hij. Alles ruikt naar in honing gedrenkte rozenblaadjes, kortom en dan is daar…. Je schoonmoeder. Met haar quizvragen. Die had ze je al gesteld, maar om de vernedering compleet te maken legt ze de dilemma’s nog eens aan je voor tijdens het diner. En laat ze haar snorremans notuleren. ‘Dit rekenen we goed.’ En of het allemaal nog niet vreselijk genoeg is, woont dit koningskoppel dat je schoonouders heet tegenover Paula. Tégenover. TEGENOVER. Als je dacht dat je de jackpot had, Remco, ben je nu alles weer kwijt.

En hoe erg als je vrouw dit over je zegt: ‘Hij is kaal…Netjes… Hij geeft antwoord als je wat vraagt.’

Oh, ik ben zo ontzettend team Remco. Met zijn knappe zoontjes ook.

Wichian
Oh Wichian, ik begrijp dat het allemaal heel spannend is, maar mag ik je één ding zeggen? Als een vrouw, je vrouw in dit geval zelfs, je vertelt dat haar vorige vriend na een ongeluk tien dagen in coma heeft gelegen en daarna is overleden, dan moet je reageren. Een hand op een knie, een blik, een zucht. Iets. Oh, oh, oh.

En verder wel de hele tijd ‘schatje’ zeggen. Zo werkt het niet, Wichian.

Cathalijne en Laura
Die vind ik al lief voordat ze elkaar ontmoetten. Dat Cathalijne niet wil weten hoe haar aanstaande heet maar veel liever een hint krijgt over hoe ze haar op haar gemak kan stellen; dat is toch echte liefde?

Wat ik wel opmerkelijk vind is dat iedereen bij het horen van de zuidelijke tongval van Laura spreekt over een mogelijk afstandsprobleem. Mensen, dat je een accent hebt hoeft niet te betekenen dat je ook nog in die streek woont, ten tweede bestaat er zoiets als verhuizen en C: zo groot is Nederland nou ook weer niet. Afijn.

Martijn en Nicole
Een dag zonder conflict is een dag niet geleefd, lijkt het motto van Nicole. Er zit in ieder geval een hoop frustratie. Waarschijnlijk omdat de hoop in de liefde niet helemaal gelijk op gaat. Ik heb het idee dat Martijn twijfelt, of misschien helemaal niet twijfelt en het gewoon niet ziet zitten. Nicole lijkt te laveren tussen flirten en stampvoeten. Ze wil heus, maar als Martijn gas terug neemt, vliegt zij uit de bocht. Met het in het gezicht gooien van de wijn als dieptepuntje.

Hoe briljant was dit:

Carlo die aan de vader van Paula vraagt: ‘Ben je tevreden? Alles helemaal snor?’

Carlo die op de voet van de moeder van Paula staat.

Martijn die verslag doet van het wijnincident en zegt: ‘En het was nog goede wijn ook.’

Hoe geestig is de Insta-post van Remco met een foto van hem met frites en pasta en de tekst: ‘Ik kon niet kiezen dit weekend.’

Ben ik trouwens de enige die het behoorlijk onbeleefd vindt dat de seksuologe aan de koppels vraagt of ze ‘al intiem’ zijn geweest? Wil ik dat weten? Moeten die arme mensen dat ook nog met ons gaan delen?

Tot volgende week weer!

Beeld: RTL