Kiki’s Spanje Schrijfsels: ‘Geloof me, dat mañana mañana is geen grapje’

We zitten in de auto en de geurcocktail van afval, vissengraten en kattenstront slaat ons in het gezicht. Nog zes minuten tot de afvalstortplaats. De eerste keer zat ik nog met een opgetrokken neusje in de auto: ‘Getver. Hoezo werkt dit zo omslachtig hier?’ Maar zoals het gaat met vrijwel iedere levenssituatie: alles went. Na drie keer in één week het vuilnisrondje weet ik simpelweg niet beter.

Tja Kiek, je woont tijdelijk op het platteland in España of niet. Mutxamel om precies te zijn. Daar waar het vergeleken met Nederlandse systemen nog een tikkie old fashion gaat. Als de berg niet naar Mohammed komt, dan gaat Mohammed wel naar de (vuilnis)berg om het zelf weg te brengen. Dat werk, zeg maar.

Het zijn dingen waar je totáál niet over nadenkt als je gaat emigreren. Je leest je heus wel in over hoe bepaalde zaken in vergelijking met Nederland geregeld zijn, maar je weet pas echt waar je terecht komt als je er daadwerkelijk zit. Daarom guapas, vandaag wat verhalen uit eigen ervaring, gewoon omdat ik me iedere dag opnieuw verbaas over iets van de dag van zaken hier. Zoals…

…Je hebt géén garantie dat de loodgieter vandaag komt, al heb je vandaag toch echt een afspraak met de beste man staan en lekt je hele huis. Geloof me, dat mañana mañana is geen grapje. Dingen gaan tranquuuuuiiiilloooo. Haast hebben wordt ook amper begrepen. Wie heeft er nou haast?

…Dus het Spaanse leven doet meteen een beroep op je geduld. Zo kocht vriendlief twee weken terug een auto en is het tot op de dag van vandaag nog steeds Het Grote Raadsel Wanneer El Coche Precies Bij Ons Gaat Zijn. Iedere dag is de vraag of vandaag misschien de dag is. Volgens de laatste updates hebben we een auto gekocht die nog vanaf een vrachtwagen vanuit het noorden van Spanje onze kant opgehaald moet worden, iets wat niet gecommuniceerd werd bij aanschaf. Sander blijft het bedrijf om de dag vragen naar een update totdat we het woord ‘ESPERA’ over de app kregen en dat ze ons niet iedere dag kunnen voorzien van het laatste nieuws. Ik zie ondertussen de humor in van zijn ongeduld (hij zelf nog niet, onderwerp auto ligt al bijna gevoelig) en laat je in 2024 weten of we een auto hebben.

…Verder werd ik van de week rond kwart voor tien ’s avonds gebeld. Nu vind ik dat sowieso een bijzonder tijdstip om iemand te bellen als er geen nood aan de man is, maar god ja, we zijn deze dagen zoveel dingen aan het regelen, mísschien is het iets belangrijks. ‘Holaaaa Kiki! I just wanted to let you know that your dress has arrived!’ Ik moet efkes een paar hersencellen kraken om erachter te komen dat dit de stem is van die übervrolijke verkoopster in Alicante die onlangs een jurkje voor me had nabesteld. De vraag wanneer ik ‘m zou willen komen ophalen. ‘Euh morgen, of overmorgen?’ ‘Ja, dat is goed. Hij ligt hier klaar. Oh, wacht even. Sorry. Ik heb een foutje gemaakt. De jurk is er niet meer. Sorry. Ik neem opnieuw contact op als-ie er is.’ You see: sommige telefoongesprekken laten je verward achter. Dit was er zo een.

Verder bedenk je je niet dat het openen van een Spaanse bankrekening zomaar een taakje is dat een aantal weken in beslag kan nemen, staan er bij iedere instantie rijen waar je u tegen zegt en Engels? Wat is dat? Dat kennen ze hier niet. En zo kom ik deze weken -naast überenthousiaste emigrant- ook in alle eerlijkheid als lulletje uit de bus. En dan is daar het zeurstemmetje in je hoofd: wat gebeeeeurt hier? Waarom is alles zo omslachtig? Hoe is het mogelijk dat er hier weken voorbij kunnen gaan zonder dat wat  je wilt bereiken lukt? Hoe kunnen Spanjaarden hier zelf mee leven? HOE DAN?!?!%&$#$%$

En dan komt gelukkig het andere stemmetje. Lieve Kiek, Je bent simpelweg aan het wennen aan een nieuwe cultuur. Integreren. Een nieuw klimaat, met nieuwe gewoontes en vooral: een heel nieuw tempo. Ga op de Antillen wonen en je zult zien dat je als Nederlander de eerste weken ook even moet wennen. Ga Spaans leren. Poco a poco. Je hoeft niet de beste van de klas te zijn. Je mag leren.

Je snapt: als ik uit deze schizofrene periode ben kom ik weer uitgebreid verslag doen. Tot volgende week, guapas. Hasta la próxima semana!

Fotografie credits: Jade Harms