Ik keek Love At First Sight zodat jij dat niet hoeft te doen

Voor een slechte, niet-bij-nadenken romcom kun je mij heus middenin de nacht wakker maken, hoor. Daar kan ik namelijk onwijs van genieten. Dat je al vanaf seconde één weet welke twee er bij elkaar gaan eindigen en dat de dialogen waarschijnlijk nergens op slaan, maar dat er ook een zeer aanwezige kans is dat ik tóch aan het einde moet huilen.

Maar zo eens in de zoveel tijd zijn er uitzonderingen. Dat kan ook niet anders; een streamingdienst als Netflix knalt er zóveel romcoms uit dat het niet allemaal winnaars kunnen zijn. Zo ook Love at First Sight, die nu een klein weekje online staat. De film is net zo generiek als de titel en valt absoluut in de categorie slecht-slecht in plaats van de verlangde categorie leuk-slecht. Ik zal je even vertellen waarom.

In de eerste minuten maken we kennen met Hadley, een meisje dat op het JFK-vliegveld (eerste irritatie: dat vliegveld wordt zo sfeervol en romantisch neergezet terwijl iedereen die daar op is gevlogen weet dat het één grote terror is) haar vliegtuig naar Londen gaat missen. En dat is maar goed ook, want dat is er precies de aanleiding van dat Hadley de liefde gaat vinden. Dat duurt echter even, want eerst moeten we Hadley (Haley Lu Richardson) leren kennen: zij is namelijk het typische voorbeeld van Not Like Other Girls. Hadley is bijvoorbeeld voor maar drie dingen bang, waaronder mayonaise. Ja, Hadley is zo lekker ~quirky~. Maar ze houdt ook enorm van poëzie en Shakespeare, want Hadley heeft ook ~diepgang~. Die diepgang zien we verder nooit hoor, maar het is belangrijk voor ons als kijkers dat ons wel gelijk duidelijk wordt gemaakt dat ze het écht wel heeft.

Dan leren we Oliver (Ben Hardy) kennen, die — je raadt het al — hetzelfde vliegtuig moet hebben als Hadley. Ook Oliver is bang voor drie dingen, waaronder verrassingen. Jep, ook Oliver is lekker gek: hij werd bang voor verrassingen toen zijn moeder tijdens een verrassing waarbij ze als clown ging optreden een steek kreeg in haar maag en vervolgens dodelijk ziek bleek te zijn. Ik zou willen dat ik dit verzon, maar dit is daadwerkelijk hoe we het krijgen te zien.

Goed, zij ontmoeten elkaar op het vliegveld, gaan samen eten en al snel komt Hadley erachter dat Oliver óók een hekel heeft aan mayonaise en dit is dan het begin van hun diepgaande romance. Vervolgens missen ze uiteraard bijna de vlucht, maar mogen ze nog net mee. Hadley zit in business class (daar was de enige stoel die nog vrij was) en Oliver wordt daarheen verplaatst omdat zijn gordel in economy kapot is, maar ik gok dat het gewoon makkelijker filmen was in twee ruime business class-stoelen.

De chemie spat eraf (wordt ons verteld), zoveel hebben de twee gemeen ook al verschillen ze in de basis enorm: hij gaat alleen nog maar uit van statistieken (want: haat verrassingen) en van orde en logica, zij is chaotisch, is altijd te laat en om één van ander frustrerende reden heeft ze een chronisch lege telefoon.

Dan slaat het noodlot toe: ze raken elkaar kwijt wanneer ze zijn geland en door de paspoortcontrole moeten. Paniek. Wij als kijkers weten natuurlijk allang dat ze elkaar weer gaan vinden, en dat gebeurt dan ook. En dat lukt ze om de wonderbaarlijke reden binnen een jaar. Binnen een maand. Binnen een week. BINNEN EEN DAG. En hoe ze dat doen? Volgens de verteller is het het lot: ‘Fate can only be fate if we decide that we want it to be’. Geen idee wat daar overigens mee bedoeld wordt.

Hier komen wat spoilers, al zal het einde voor niemand als verrassing komen. Jep, de twee eindigen met elkaar, maar niet voordat ze natuurlijk de vereiste Big Fight hebben die elke romcom moet hebben. Gelukkig eindigt hun liefdesverhaal daar niet: ze komen bij zinnen, maken het goed en Leven Nog Lang En Gelukkig.

Even voor de duidelijkheid: deze twee personen kennen elkaar net aan 24 uur, maar de film doet ons geloven dat dit de twee nieuwe Romeo & Juliet zijn. Trouwens, dat is helemaal niet zo’n gekke vergelijking: die twee kenden elkaar in totaal ook maar vier dagen en waren binnen 24 uur getrouwd. Misschien is het gewoon mijn ijskoude hart dat niet smolt van deze film vol clichés en duizenden toevalligheden, of misschien zit deze film gewoon íets te slecht in elkaar. Maar als je houdt van mier-, mier- en mierzoet, dan is dit helemaal de film voor jou.