Even over de jurk van Noa Vahle

Donderdag won Noa Vahle tijdens het Televizierring Gala een award voor grootste en meest veelbelovende talent. Terecht als je het mij vraagt, want ik vind Noa kundig, hardwerkend, slim, realistisch (‘bedankt voor de kruiwagen’) en ook nog eens geestig. Dus ik zat tevreden knikkend op de bank.

Over haar jurk, een vloerlang exemplaar met roze mouwen die als een soort boa halverwege haar armen was gemouleerd van Tess van Zalinge, was een hoop te doen. Vooral en natuurlijk bij ‘haar’ VI. ‘Wat had je nou toch aan?’ vroegen de mannen haar de volgende dag. Noa reageerde zoals Noa moet reageren. Dat ze ook zeker niet had gedacht dat de mannen hem mooi zouden vinden en tegelijkertijd verdedigde ze haar keuze. Hij was van een echte designer, heus. ‘Wie dan, door Vincent Bijlo?’ De mannen vonden de suggestie dat de jurk door een visueel gehandicapte cabaretier zou zijn ontworpen bijzonder geestig. Ook dat kon Noa hebben.

En nu wil ik er toch ook wel iets over zeggen. Of het de mooiste jurk van het gala was die Noa’s schoonheid het best naar voren bracht, dat weet ik ook niet, maar ik kan me zo goed voorstellen dat als je de hele week in een makkelijk zittend en warm pak langs de lijn staat, je ook wel eens uit wil pakken. En dus koos Noa voor opvallend, ludiek, uniek, uitgesproken, ingenieus en gemaakt en met knipoog. Noa had kortom geen betere jurk kunnen uitkiezen voor deze avond. Chapeau.