Even over Emily in Paris

Want dit kan toch allemaal echt niet

Emily in Paris is voor mij als zo’n plastic potje met veertig kauwgomballen erin: je propt er twee tegelijk in je mond, dan weer twee en weer twee tot je eindigt met een leeg bakje en buikpijn. Zoiets. Verslavend hongerigmakend zonder je ook maar in een enkel opzicht te stillen.

Nou ja, ik koester diepe liefde voor alles Sylvie Grateau (haar garderobe, haar lichaam, haar interieur, haar zalige Franse arrogantie, haar minnaars en haar heus wel goede hart dat ze diep verstopt onder duizend lagen snob) en Emily is natuurlijk een zoeterd, maar verder kan het natuurlijk in geen lichtjaren tippen aan de sensatie die Sex and the City ooit was. Dezelfde producers en stylisten doen het kunstje nu opnieuw in een andere geweldige stad, en ondanks het feit dat ik heus naar alle locaties wil, blijven er te veel oningevulde puntjes. Waarom is Alfie al weken in Parijs zonder dat Emily dat weet? Waarom is hij dan ineens weer afleveringen lang in Londen zonder dat daar echt een reden voor wordt opgegeven? Waarom weten de ouders van Camille niet dat Emily weg is bij hun pr-bureau? Als het pr-bureau dat zelf niet vertelt (of Emily niet, ook wel zo netjes als je een pr-strateeg bent dat je je klanten informeert over je ontslag), dan zou je toch verwachten dat Camille dat wel gedaan zou hebben? Afijn.

Maar het sufste vond ik toch de scène waarin je Camille in een affaire ziet belanden met een vrouwelijke kunstenares die bij haar exposeert, een plotlijn die je ook vanaf de Noordpool zag aankomen. Camille die wat ongelukkig was in haar relatie, Camille die behoefte heeft aan meer aandacht. Alfie die het voor haar opneemt tegenover het vriendje van Camille en dan de vrijdenkende kunstenares die Camille mee in haar biechtstoel trekt. Waar hadden we dat eerder gezien? Ah, Sex and the City, Samantha? Wat ik daarvan vind? Zelfs het woord makkelijk vind ik geloof ik te makkelijk.

Kom op team Emily in Paris, you can do better than this. Jullie zijn ongetwijfeld bezig met een vers seizoen. Ik zou zeggen: prove us wrong en maak er iets van. Want net als na die pot kauwgomballen heb ik nog steeds en altijd behoefte aan meer.