Even over Netflix

Om maar meteen even de gang in te banjeren (want je begrijpt dat ik al met de deur in huis ben gevallen): Paddington gaat eind deze maand van Netflix. Zowel 1 als 2. En je moet weten dat Paddington zo’n beetje onze vitamine D is, het beste medicijn tegen een druilerige dag en een gelijkgestemd humeur. En dan vooral de Nederlandse versie want Beau is veel leuker dan de Engelse Paddington en Daan Schuurmans vileiner dan Hugh Grant. Maar die gaan dus verdwijnen. Aan ons kijkgedrag kan het niet liggen. Afijn.

Maar er is ook leuk nieuws want wat vond ik ineens in de kijksuggesties op het account van mijn geliefde? Een documentaire over Peter Lindbergh, de fotograaf die het aandurfde om zes supermodellen (Naomi Campbell, Tatjana Patitz, Cindy Crawford, Christy Turlington en Linda Evangelista) in alleen witte shirts op het strand te fotograferen. Het was het moment waarop modellen muzes werden. Niet alleen hadden modellen nu een naam, ze waren zo groots dat alleen hun voornaam volstond. En dat, dat kwam allemaal door deze Peter Lindbergh.

Hij had een handschrift. Vooral te herkennen aan zwart wit fotografie, maar wat Peter Lindbergh vooral onderscheidt is dat hij een paar lagen dieper lijkt te boren. Misschien omdat hij verliefd werd op zijn modellen. Van negen tot vijf was dat overigens. Na de werkdag was hij gewoon weer verliefd op zijn vrouw met wie hij, oh jaloezie, pendelde tussen Parijs, New York en Los Angeles. Het is een heerlijke documentaire over een man die het tegenovergestelde was van een nepobaby, met een moeder die wilde dat hij tegelzetter werd en een vader die vond ‘dass der Junge das wird, was ihn glücklich macht’ en voor die woorden zijn wij zijn vader nog steeds dankbaar. Diep dankbaar. En Netflix voor deze docu. Peter Lindbergh: The Eye, je wil ‘m vanavond nog zien. Geloof me.

Wat verder nog heerlijk is om te kijken is Soof 3. Ik duw hem toch even onder je neus omdat ik zelf Soof 1 had gezien en de film weliswaar enig vond maar op de een of andere manier niet veel voelde voor een vervolg. Maar wow, wat een geweldig geschreven, geregisseerde, geacteerde (dit is incorrect Nederlands maar oké), geestige, verdrietige en vrolijke film is het. Ideaal als je een avondje zoals ik behoefte had om je traanbuizen even flink door te laten spoelen.

Dus ik zou zeggen: neem een bank, een deken en een pot thee en druk op play.

En Wieke zocht natuurlijk uit wat er deze maand allemaal nieuw is op Netflix. Vervelen is geen optie.