De vader en de hand
Hoe vaak had hij zo gezeten, daar aan haar bed. Haar zachte hand in de zijne, wakend tegen boze dromen. Nog een keer onder haar bed kijkend om zeker te weten dat er echt, echt, echt geen draak onder lag. Haar zachte hand had de zijne vaker gezocht. Naar de eerste schooldag, naar dat partijtje waar ze een beetje tegenop had gezien, maar ook tijdens vakanties slenterend door een bergdorpje. Zo zal het geweest zijn tussen Mesut Hançer en zijn dochter Irmak.
Als een engel lag ze te slapen toen het leven haar lelijke kant toonde, de aarde gromde, schudde en alles dat met zoveel liefde gebouwd was in een nacht naar beneden haalde.
En daar ligt Irmak. Over haar matras een flard van een roze pyjama. Of haar laken. Vast liefdevol door haar moeder gekocht. Aan haar zijde haar vader, haar hand in de zijne. Zoals het altijd was. En zoals het nooit meer zal zijn.
Dit bericht op Instagram bekijken
