#FML: ‘Ik ben verliefd geworden op de man met wie we swingen’

Toen Rick me voor het eerst vertelde over zijn interesse in swingen, was ik compleet in shock. Hij?! Swingen? Voor zover ik wist had hij geen avontuurlijk bot in zijn lijf. Daarnaast vond ik het idee van hem met een ander moeten delen echt verschrikkelijk. Ik was altijd gericht op het opbouwen van een sterke en monogame relatie waarin we elkaar trouw zouden zijn en ik dacht dat hij daar precies hetzelfde in stond.

Ondanks mijn twijfels en bezwaren stemde ik er uiteindelijk mee in om ons open te stellen voor het idee van swingen. Ik moest stiekem ook wel toegeven dat onze relatie behoorlijk was ingedut. Na een tijdje ontmoetten we via een online platform een ander stel dat al ervaring had in deze levensstijl en begonnen we langzaam aan dit nieuwe avontuur.

Eerst spraken we uitsluitend met z’n vieren af. Ergens vond ik het wel een fijn idee dat ik Rick nog een beetje in de gaten kon houden. Een paar maanden later stelde hij voor dat we misschien ook eens los van elkaar konden afspreken. Hij met Julia, de vrouw van het andere stel, en ik met Maarten, haar man. Hoe stellig ik hier eerst tegen was, hoe erg ik nu achter dit idee stond. Het leek alsof mijn grenzen telkens een beetje verschoven en ik vond het helemaal niet erg.

Nadat Maarten en ik voor de derde keer apart met elkaar afspraken, had ik door waarom dat zo was. Ik voelde mezelf steeds meer aangetrokken tot hem. Er ontstond een vonk tussen ons, een verlangen dat ik niet kon negeren. Elke ontmoeting met daarna werd een innerlijke strijd tussen mijn trouw aan mijn Rick en mijn groeiende gevoelens voor Maarten.

Ik besef dat ik mezelf in een onmogelijke situatie heb geplaatst en denk de laatste tijd veel terug aan de tijd dat Rick en ik nog een monogame relatie hadden. Toen was alles zo veel simpeler en wist ik nog niet eens dat verlangen in deze hoedanigheid bestond. Mijn hart word nu verscheurd tussen mijn liefde voor mijn man en de aantrekkingskracht voor Maarten. Nu twijfel ik of ik hier open over moet zijn en zo ja, naar wie? Naar Rick met het risico dat hij dit (terecht) totaal niet ziet zitten en de stekker uit deze verstandhouding haalt? Naar Maarten met het risico dat hij er hetzelfde over denkt, of erger nog: er totaal niet zo over denkt? Of naar allebei met het risico dat alles in duigen valt? Ik kan het natuurlijk ook gewoon voor me houden om de lieve vrede te bewaren en er zeker van te zijn dat alles blijft zoals het is, maar of ik daar nu echt gelukkig van word…