De Verraders: de moordenaars zijn door het dolle

Terwijl ik mijn best doe mijn huis in herfststemming te krijgen, helpt Videoland een handje door de Halloween-maand af te trappen met een nieuw seizoen van ‘De Verraders – Halloween’. Helemaal ultiem is het, als het buiten keihard giet van de regen, de donkere wolken zich samenpakken en het allerliefst nog een bliksemschichtje hier en daar. Maar ik zal niet te veeleisend zijn. Dit seizoen van De Verraders heeft al die bijzaken eigenlijk niet nodig. Het lijkt namelijk een fantastische, gezellige groep met veel verschillende types bij elkaar.

Het begint eigenlijk vrij direct met een spel. maar in tegenstelling tot de spellen bij Expeditie Robinson, vind ik de spellen bij De Verraders wél leuk om wat langer naar te kijken. Want bij dit programma kan je vanaf de bank ook een beetje mee puzzelen, in plaats van dat je uit alle macht probeert erachter te komen wie er nou precies bij wie hoort. Ondanks dat het deze aflevering vooral nog aftasten is, is het wat mij betreft een stuk makkelijker je aandacht erbij te houden als je zelf ook mag meedenken.

Zodra ze voor het eerst aan tafel zitten, en de verraders door Frank zijn aangetikt, begint het spel dan echt. Als ik zou worden aangetikt weet ik 100% zeker dat ik een hele gekke glimlach op mijn gezicht zou krijgen zodra die blinddoeken eraf mochten. Zo’n hele enge brede joker-glimlach, een beetje psychotisch. Gelukkig ben ik niet een van de verraders, want ik zit gewoon thuis op de bank en niet aan de ronde tafel. Wie wél als verraders zijn gekozen, zijn Olcay, Niels en Cherry-Ann. Iedereen is best enthousiast over de rol van verrader, maar aan Olcay kan je merken dat zij een geniaal gameplan heeft zitten uitdenken voor ze naar het Verraders-kasteel vertrok. Ze is iets te enthousiast en aanwezig, ze weet precies wat ze doet. Cherry-Ann daarentegen wordt gelijk verdacht door Nienke. Maar bij het bloedvergieten, is het volste buisje niet van één van de verraders.

Maik krijgt namelijk het meeste bloed vergoten, en daar schrikt hij zo van dat hij vrij snel begint te roepen dat hij inderdaad een verrader is en dus iedereen gaat doodmaken. Nou okee, zo erg was het ook weer niet. Maar het was wel een beetje panisch, zoals hij reageerde. Hilarisch ook juist daarom, want geen van zijn medespelers kon hierdoor ook maar een beetje inschatten of de verdenkingen jegens Maik terecht waren of niet. Terwijl de echte verraders bepalen wie ze gaan vermoorden, vraag ik me toch iedere keer weer af hoe dit spel nou eigenlijk werkt. In principe kunnen de verraders iedereen vermoorden die ook maar een beetje in de buurt komt van het ontdekken dat zij de verraders zijn. Daardoor zal niemand ooit weten wie de verraders zijn. Maar misschien ben ik heel naïef. We zijn pas net begonnen, maar ik vind het nu al jammer dat er volgende week al iemand moet vertrekken.