De vraag die we allemaal hebben na het zien van Saltburn

De kans is heel aanwezig dat ook jij de film Saltburn al hebt gezien, want ongeveer het hele internet praat er momenteel over. En mocht je hem nog niet gezien hebben: waar wacht je op? Ik vond het oprecht een goede film, spannend genoeg om je aandacht niet te verliezen, er werd goed geacteerd en ook al zie je het einde al van mijlenver aankomen, dat stoorde me niet zo.

Trouwens, dat is niet helemaal waar. Het einde van de verhaallijn zag ik van mijlenver aankomen, maar het daadwerkelijke einde… Meine. Gute. Ik denk dat NIEMAND (letterlijk niemand) dit zag aankomen en ik denk ook dat alle kijkers die visueel zijn ingesteld nu heel anders luisteren naar Murder on the Dancefloor van Sophie Ellis Bextor, een nummer dat overigens alweer uit 2001 komt.

Die eindscène was me namelijk toch wel wat. Daar moeten we het over hebben, want volgens mij hebben we na het kijken hiervan allemaal dezelfde vraag. Vooruit, komt-ie nog een keer.

Dance like nobody’s watching heeft vanaf nu een heel andere betekenis: voortaan zie ik bij deze quote acteur Barry Keoghan voor me. Hoe die daar naakt volledig aan het losgaan is: héérlijk. Grote kans dat je ogen tóch naar één lichaamsdeel wordt getrokken… Juist, naar zijn geslachtsdeel.

Zo vaak komt het niet in films of series voor dat we die zo pontificaal in beeld krijgen, en wanneer dat wel zo is, stellen we altijd dezelfde vraag: is dit ‘m echt? Zo ook bij het tweede seizoen van Sex/Life, waarin we zagen dat Adam Demos gezegend is met een behoorlijk formaat. Maar was dat wel het geval? Of hij een prothese droeg of niet is nog altijd niet helemaal duidelijk, want de cast zelf doet er ook heel geheimzinnig over.

Barry Keoghan doet dat gelukkig niet en vertelde open dat die scène 100 procent echt is. Jep, wat je daar heen en weer ziet swingen is the real deal van Keoghan. Best pittig en doodeng toch, jezelf letterlijk blootgeven, en dat voor een heel lange scène (die waarschijnlijk duizend keer over moest, want hij is in één shot opgenomen). Nou, dat vond Barry niet hoor.

Met die naaktheid had hij geen moeite, het was juist het dansen waar hij voor uit zijn comfortzone moest treden: ‘Without sounding cocky, it wasn’t the nudity. That was fine for me. It was the dancing,’ vertelde hij. Ik gok dat hij er héél veel fans bij heeft gekregen na Saltburn. Allemaal om zijn briljante acteerwerk natuurlijk. Zo oppervlakkig zijn we niet, toch?