Deze bizarre soort therapie lijkt mij traumatiserend

Wat reality tv betreft heb je soms gewoon zin in een ‘snackje’. Niet steeds zoiets als die extreem lange Robinson-afleveringen, maar iets wat je even lekker tussendoor kan kijken, een soort ‘pick me up’-je voor je weer verder gaat met je leven. Dat is precies wat ‘Tamara & Maria’s Therapy Trip’ voor mij is. En dus praat ik je graag bij over de vierde aflevering van deze toch ietwat vreemde groep mensen die samen rare therapieën volgen op Ibiza. Dat deze BN’ers allemaal prettig gestoord zijn, bevestigt Farja meteen even door Walter een gekkie te noemen. En dat vindt Walter heel erg fijn, vooral dat Farja dat gewoon bespreekbaar maakt. Dan komen Maria en Tamara aangewandeld met instrumenten. Het lijkt totaal niet geforceerd, hoor. Het is hartstikke logisch met zo’n soort banjo en een gong door de tuin te lopen. Misschien dat ze hun medereizigers hier deze week mee hebben wakkergeschud, maar dat hebben we dan helaas niet meegekregen.

Vandaag gaat de groep op bezoek bij een medium, en Ayoub en Jacobien willen het liefst gelijk rechtsomkeert maken. Het heeft voor hun te maken met het geloof. Zij geloven dat de paden al zijn uitgestippeld door God, en daar moet je je verder niet mee bemoeien. Zij worden dus overgeslagen, maar de rest van de groep hoop wel ontzettend om verheldering te krijgen van dit fantastische medium. Want het medium kijkt dwars door ze heen. Zo vertelt ze Walter dat ze ziet dat hij enorm openstaat voor energieën, en dat hij niet gevoelig is voor oordelen. Dat hebben we natuurlijk allemaal niet kunnen zien in ‘B&B Vol Liefde’. Ja, dit is sarcastisch. Het medium krijgt het gevoel dat Jaimie een zoontje heeft. Alweer goed. Haar zoontje zal zijn vader gaan helpen, en daar schrikt Jaimie nogal van want dit is behoorlijk breed op te vatten. Laten we hopen dat hij hem helpt tot inzichten te komen. En begrijp me niet verkeerd, ik sta enorm open voor allerlei spirituele zaken. Maar dit zijn wel inkoppertjes die letterlijk iedereen die ooit TV heeft gekeken wel had kunnen roepen. Maria krijgt het afschuwelijke bericht dat ze geen multimiljonair zal worden, en door haar dramatische reactie hierop zien we hoe het medium uit haar rol valt: ‘Je komt in ieder geval niet zonder geld te zitten’ zegt ze, met rollende ogen.

Het lijkt alsof Maria daarvoor een soort straf moet ondergaan. En net als bij ‘Special Forces’ geldt: als één iemand een fout maakt, lijdt de hele groep daaronder. En daarom moeten ze nu levend begraven worden. Zogenaamd is dit ook een soort therapie, om tot bepaalde inzichten te komen, maar mij lijkt het eerder traumatiserend dan therapeutisch. Ayoub en Jacobien gaan ook hier niet aan meedoen, want met de dood moet je niet willen spotten. Ik kan me daar eigenlijk wel in vinden. Uiteindelijk is het vooral voor Maria enorm therapeutisch; ze staat huilend bij de kist waar Tamara in ligt, want zij beseft zich nu hoe bang ze is om haar te verliezen. Tamara zelf klimt vervolgens tevreden uit de kist, en ik blijf weer eens verbijsterd achter op de bank terwijl ik naar het vooruitblik van volgende week kijk: waar heb ik nou eigenlijk naar zitten kijken? Volgende keer zorg ik dat ik een McDonald’s menu erbij bestel: fastfood in je lichaam combineren met fastfood voor je hoofd. Dit is nou een échte guilty pleasure.