Droombaan alert

Ze eet, drinkt en reist voor haar werk en heeft desondanks het lichaam van een zestienjarige. Wat velen van jullie niet weten is dat ik hier op kantoor mijn eigen Sarah Jessica Parker heb zitten. Minstens zulke uitbundige outfits (zwart bestaat niet in haar garderobe) en een mindset zo bubbly dat de makers van Moët er jaloers op zijn. Het is heus buffelen, hoofdredacteur van FavorFlav.com zijn, maar een droombaan is het ook.

Omschrijf je beroep in drie zinnen
‘De meeste mensen denken dat ik elke dag in enigszins beschonken toestand de stad af struin naar de zoveelste nieuwe hotspot om daar vervolgens een jolig stukje over op social te kwakken. In grote lijnen klopt dat.’

Hier testte Sharon bijvoorbeeld de beste Mexicaanse restaurants in Amsterdam.

En dit zijn volgens Sharon de beste Franse restaurants van Amsterdam.

Ze schrijft trouwens niet alleen over Amsterdam, hoor. Dit zijn haar favorieten in Maastricht.

En ik vind het altijd heerlijk als Sharon over onderwerpen schrijft zoals de onbegrijpelijke menukaart.

Ik kan me voorstellen dat iedereen jaloers is op jouw beroep, maar ik denk dat het ook een misverstand is dat jij alleen maar wijngorgelend en oesters slurpend door het leven gaat. Heb je enig idee hoeveel uren je aantikt in een week?
‘Volgens mijn huisgenoten te veel, behalve tussen 14 juni tot en met 14 juli 2024, qua EK voetbal. Dan zijn ze (man en zoon) het liefst alleen thuis, want, hun woorden, het boeit niet wie de knapste voetballer is, met wie De Ligt net getrouwd is en waarom het eten in voetbalstadia vaak niet te vreten is. Dit gezegd hebbende: hoofdredacteur van een culinair platform is geen negen-tot-vijf-baan en gelukkig maar, want ik hou enorm van uitgaan. Los van de normale werkdagen ben ik zeker vier avonden in de week ook nog op pad. Vaak gehoord: ‘Word je hier niet doodmoe van?’ Nee dus.’

Wat was het moment waarop je dacht: dit wordt mijn richting, dit is mijn beroep? Of is dat, zoals het loopt in het leven, zo ontstaan?
‘Het laatste. Ik wilde vroeger patholoog-anatoom worden. Totdat iemand zei (ik was acht) dat ik dan in lijken moest snijden. Getver! Ik schrok me een hoepel, vond het gewoon een mooi woord. Long story short: ik ging sociologie studeren. Ook daarvan wist ik niet wat ik precies kon verwachten, maar na klein vooronderzoek bleek het de studie met de minste studie-uren te zijn. Ik werkte er vooral veel naast bij een klein filmbedrijfje, zodat ik genoeg geld had om uit eten te gaan. Toen al.’

Welke opleiding heb je gevolgd en heb je daar iets aan gehad?
‘In vijf jaar was ik afgestudeerd, keurig op tijd, en kende ik alle leuke plekken van de stad. Via via rolde ik een tijdschriftenuitgeverij in and the rest is history.’

Welk advies zou je je jongere zelf willen geven?
‘Ga na twee tequila naar huis, waar je ook bent.’

Met een baan zoals die van jou kun je natuurlijk niet echt spreken van een gemiddelde dag. Maar pak er een die redelijk representatief is en vertel hoe die er dan uitziet.
‘Ik begin vroeg, meestal om half acht. Dan ben ik heel scherp en dan is het nog lekker rustig in mijn hoofd. Dan rij ik, als ik niet thuis werk, naar kantoor. Rond elf uur is er de vraag: ‘Wat zullen we maken?’ De lunch op kantoor bestaat standaard uit ei met crispy chiliolie (een hardnekkige verslaving, niet alleen bij mij) en een heel goede salade. Daar wordt door verschillende collega’s echt heel veel moeite in gestoken. Lief vind ik dat. Eten maken voor jezelf en voor anderen is echt een teken van genegenheid. Ik neem me altijd voor om daarna even een rondje te lopen, maar vaak komt het daar niet van. De baan is druk en nooit klaar. Er moeten artikelen geschreven worden, recepten gezocht, er zijn marketingactiviteiten, strategische dingen, administratie (minst favoriet), salesoverleg… En dan organiseren we ook nog de FavorFlav Food Top 100, een jaarlijks event waar veel tijd in zit. Ik probeer vaak voor de file weg te sjezen om thuis verder te gaan. En dan is er vaak ergens nog een opening waar ik naartoe ga. Tussendoor kook ik.’

Ben je het type dat werk en privé scheidt of loopt alles vloeiend door elkaar?
‘Dat laatste. Alles draait om eten en drinken, van de nieuwste snackbarsnack tot dat ene kruidenpotje dat je alleen in Frankrijk kunt kopen; het is onvermijdelijk dat het niet over eten gaat.’

Je Instagramaccount heet @winerebelsharon waarmee we meteen bij een misverstand aan komen, want je drinkt stiekem eigenlijk best weinig, toch? En als je dan drinkt, wat zit er dan bij voorkeur in je glas?
‘Ik heb jaren geleden een wijntijdschrift opgezet en dat tien jaar gerund. Toen dronk ik veel meer dan nu. Beroepsmatig, maar ook omdat ik er beter tegen kon. Er bestond toen ook nog een natuurlijk waarschuwingmoment tussen gezellig aangeschoten zijn en onhandig dronkenschap in mijn hoofd. Toen dat weg was – ouderdom, kak -, wist ik: oppassen. Ik wil in control zijn en zo’n gruwelijke kater de volgende dag, die na je dertigste zomaar tot vier uur ’s middags duurt, vind ik zonde van mijn tijd. Ik ben dol op cocktails. Mixologisten zijn als topchefs: ze creëren waanzinnige smaakcombinaties.’

Altijd bereikbaar of type ‘twee telefoons en maandag ben je de eerste’?
‘Hahaha, nee. Ik ben altijd bereikbaar.’

Wat draag je op een werkdag?
‘Het liefst Nike Air Footscape Woven of Philou-loafers. Van allebei heb ik verschillende kleuren en motieven, want ik vind ze te gek. Dierenprint, camouflage, metallic; ik hou ervan. Lippenstift. Een goeie spijkerbroek en een T-shirt. Soms wat nets, maar liever niet. Geen wijde kleren, niks met bloemetjes.’

Ik zit twee dagen per week naast je en weet dat je hard op wortels knabbelt en ook dat je een voorliefde hebt voor kleur en tassen van Proenza Schouler. Heb je een ideaal werk-attire?
‘Ik denk dat je misofonie hebt, een aandoening waarbij je niet tegen bepaalde geluiden (vaak eetgeluiden) kan. Ik zal geen wortels meer eten op kantoor, beloofd! Qua werk-attire: als ik het geld zou hebben, dan zou ik Gucci dragen. Geen schreeuwerige logo’s, wel de kleurrijke prints, de prachtige snit, de perfecte kleur groen en rood. Gucci is net zo heerlijk als de Italiaanse keuken waar ik zo van hou. Helaas: verder dan een Gucci-zonnebril kom ik budgettechnisch niet.’

We weten het heus: over geld praten is niet chic, maar wel fijn voor de volgende generatie dat ze weten wat het ongeveer schuift, dit werk. Dus kun je een grove indicatie geven? Boven of onder de Balkenende-norm (180.000)?
‘Is dit bruto of netto?’

Is er een moment geweest in je carrière dat bepalend is geweest voor je carrière? Waarbij je achteraf gezien behoorlijk trots was op je daad?
‘Het opzetten van een prachtig vormgegeven wijntijdschrift (uniek in z’n soort) met nul wijnkennis. Ik had destijds niet eens echt door hoe cool dat was. En ik kijk ook met een heel trots gevoel terug op de FavorFlav Food Top 100 van afgelopen jaar. De prachtige locatie (de iconische Wintertuin van Krasnapolsky), de gasten (de movers en shakers van de Nederlandse gastronomie), de schitterende winnaar (Karsu) én het spontane optreden van Dries Roelvink (te gast vanwege zijn gehaktballen bij de Jumbo): het was te gek!’